ภาษาอีสานหมวด "ถ" 121 - 130 จาก 200
-
เถือน
แปลว่า : โบราณเรียกดาบแต่ละเล่มว่า เถือน ดาบเล่มหนึ่งเรียก ดาบเถือนหนึ่ง อย่างว่า เถือนหนึ่งเรียกชื่อตาว เต็งม้างแสนปางลงลุ่ม (ฮุ่ง). -
เถื่อน
แปลว่า : ป่าดงที่รกเรียก เถื่อน คนอยู่ในป่าหรือคนไม่ได้รับการศึกษาเรียก คนเถื่อน ไก่ป่า เรียก ไก่เถื่อน ปืนที่ไม่มีใบอนุญาตเรียก ปืนเถื่อน หมอไม่มีใบประกอบโรคศิลป์เรียก หมอเถื่อน. -
แถ
แปลว่า : มีดโกน มีดโกนเรียก มีดแถ อย่างว่า ขนตาขนคิ้วตัดแถแล้วยังยาวคือเก่า บ่ห่อนยาวลื่นล้นไปได้ดั่งใด (ย่า). -
แถ
แปลว่า : โกนผม เรียก แถผม อย่างว่า กูจักแถหัวเข้าทรงศีลถือบวช (ขูลู). -
แถ
แปลว่า : ปี่ชนิดหนึ่ง เรียก ปี่แถ เป่าก่อนเที่ยงบอกเวลากินอาหารเที่ยง เป่าก่อนค่ำบอกเวลากินอาหารค่ำ เป่าก่อนเที่ยงบอกเวลานอน เป่าก่อนย่ำรุ่งบอกเวลาตื่น. -
แถง
แปลว่า : ชื่อเมืองหลวงไทยสมัยโบราณ ว่า เมืองแถง อยู่ในเขตญวนเหนือ. -
แถ้ง
แปลว่า : ลักษณะของสิ่งที่เล็กตรงกลางแอ่น สองข้างงอน เช่น ไม้คาน เรียก แอ่นแอ้งแถ้ง. -
แถด
แปลว่า : ฉวัดเฉวียน นกบินฉวัดเฉวียนเรียก บินแถบินแถด. -
แถน
แปลว่า : เทวดา ผีฟ้า อย่างว่า ถวายแก่เจ้าแถนเถ้าเบิ่งแนน ท่านเอย (ขูลู) แต่นั้นแถนเล็งพร้อมแถนลอแถนหล่อ แถนทอกพร้อมแถนตื้อหลั่งโฮม (หน้าผาก). -
แถบ
แปลว่า : ข้าง ฝ่าย เช่น ข้างเหนือเรียก แถบเหนือ ฝ่ายใต้เรียก แถบใต้.