ภาษาอีสานหมวด "ถ" 101 - 110 จาก 200
-
เถ่อ
แปลว่า : ค้างอยู่ คนที่ยืนแหงนหน้า เรียก ยืนเถ่อ. -
เถา
แปลว่า : เครือไม้ ลำต้นของไม้เลื้อยทุกชนิด เรียก เถา เครือ ก็ว่า เช่น เครือซูด เครือหมาน้อย เครือยานาง เครือหมากยาง เป็นต้น. -
เถา
แปลว่า : เชื้อสาย วงศ์วาน ว่านเครือ เรียก เถา เช่น คนเกิดร่วมตระกูลเดียวกัน หรือคนที่มาเกี่ยวข้องด้วย อย่างว่า นางสาวปลอดผัวแก้วเป็นเถา นกกาเวาเสียงดีเป็นฮูป ญิงฮูปฮ้ายคลองวัตรพางาม ชายฮูปทรามปัญญาพาฮุ่ง (ภาษิต). -
เถ้า
แปลว่า : สิ่งที่เป็นผงละเอียดเหลือจากไฟเผามอดแล้ว เรียก เถ้า ขี้เถ้า ก็ว่า. -
เถ้า
แปลว่า : แก่ มีอายุมาก คนแก่ที่มีอายุมากเรียก ผู้เถ้า ผู้เถ้ามีทั้งดีและไม่ดี ผู้ที่ดีคือเป็นคนมีศีลธรรม ประพฤติตัวเยี่ยงผู้เถ้า แต่ผู้เถ้าบางคนมีลักษณะที่ไม่ดีก็มี เช่น เจ้าชู้ ขี้เหล้าเมายา -
เถาะ
แปลว่า : ชื่อปีที่สี่แห่งนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย. -
เถาะ
แปลว่า : เถอะ เถิด เช่น ไปเถอะ เรียก ไปเถาะ ไปเถิด เรียก ไปเถาะ. -
เถิก
แปลว่า : เลิกขึ้นไป ลาดสูงขึ้นไป เช่น หน้าผากของคนที่มีผมสูงขึ้นไป เรียก หน้าผากเถิก อย่างว่า ตาพราหมณ์เถ้าหัวล้านเถิกเถย ใผบ่เคยเห็นแล้วย้านสั่น (กลอน). -
เถิก
แปลว่า : ถึก เรียกสัตว์ตัวผู้ว่า เถิก (เสียงสั้น) เช่น งัวเถิก ควายเถิก ถ้าตัวเมียเรียก แม่ เช่น งัวแม่ ควายแม่ ม้าแม่ อย่างว่า นาแล้วฆ่าควายเถิก เสิกแล้วฆ่าคนหาญ (ภาษิต). -
เถิง
แปลว่า : ถึง ถึงเรียก เถิง ไม่ถึง เรียก บ่เถิง คิดถึง เรียก คึดเถิง คึดฮอด ก็ว่า อย่างว่า ยามยากคึดเถิงนาย ยามตายคึดเถิงพระ (ภาษิต).