ภาษาอีสานหมวด "ผ" 111 - 120 จาก 422
-
ผาม
แปลว่า : ปะรำ ที่พักชั่วคราวมุงด้วยผ้า หญ้า หรือใบไม้เรียก ผาม ผามเพียง ตูบ ก็ว่า อย่างว่า ทุกส่ำเชื้อเซาจอดผามเพียง (กา) ตั้งต่าวหลิ้นกวนเกิบกลางถาม ผานผานยกย่างโกยกายเต้น บางามเจ้าเจืองลุนเล็งซึ่มชื่อว่ากะสิงออกหลิ้นเทียมแท้ไป่ปาน (ฮุ่ง). -
ผาย
แปลว่า : ไป อย่างว่า ข้อยจักผายสู่ห้องนางน้องฮ่วมหอ พี่เอย (กา) เดิน อย่างว่า พอประมาณผายสู่เกยแกมข้า (กา) เปิดเผย อย่างว่า ก็จิ่งผายคำควรต่อสองนางน้อย (ผาแดง). -
ผาย
แปลว่า : จับ อย่างว่า ก็ขิ่งวานบ่อน้ำผายสร้อยเสี่ยงหา (สังข์) ซัด หว่าน อย่างว่า ยักษ์ก็ผายหอกง้าวขวานกล้าหว่านลง (สังข์) เหาะ อย่างว่า ท้าวฮ่ำแล้วมณีกาบพาผาย (สังข์). -
ผ้าย
แปลว่า : เหาะ อย่างว่า บาคราญผ้ายเวหาเหินเมฆ (กา) วิ่ง อย่างว่า ลิวลิวลวาฮีบแฮงเฮวผ้าย (ฮุ่ง) บิน อย่างว่า ฝูงหมู่สักกุณาผ้ายบินบนเบ็ดใส่ (ย่า). -
ผายเชิง
แปลว่า : เดิน เสด็จ อย่างว่า ผายเชิงเถิงแท่นทองพะนังล้อม (กา). -
ผายน้ำ
แปลว่า : พ่นน้ำ ประพรมน้ำ อย่างว่า ทยานสู่เจ้าผายน้ำพูดพรม (กา). -
ผายผัน
แปลว่า : กระโดด อย่างว่า บาก็ผายผันขึ้นอาชานัยเนานั่ง (กา). -
ผายผาด
แปลว่า : รีบมา อย่างว่า พระยอดต้นผายผาดมาเมือง ยันพานคำฮอดเกยเฮียงช้าง บุญเฮืองเข้ามาในเถิงแท่น ทางส่ำน้อยวีท้าวแกว่งไกว (ฮุ่ง). -
ผายเผ่น
แปลว่า : กระโดดตาม อย่างว่า มึงจ่งผายเผ่นตั้งตามท้าวหน่ออินทร์ (หน้าผาก). -
ผายเผี้ยน
แปลว่า : ทุกหมู่ ทุกเหล่า อย่างว่า วอนเทพไท้ผายเผี้ยนโผดผาย (สังข์).