ภาษาอีสานหมวด "ผ" 201 - 210 จาก 422
-
เผลียง
แปลว่า : ไหม้ อย่างว่า เฮียกชื่อไฟเผลียงไหม้บาดาลพ้นขนาด (ฮุ่ง). -
เผลียง
แปลว่า : ตบ ตี อย่างว่า นางฮ่ำแล้วมือผ่าเผลียงอก (กาไก). -
เผอิญ
แปลว่า : บังเอิญ หากให้เป็น จำเพาะเป็น. -
เผา
แปลว่า : ทำให้ไหม้ สุมด้วยไฟ เช่น เผาป่า เผาอิฐ เผาปูน เผาศพ อย่างว่า ควันพะลึกเพี้ยงไฟผางเผาโลก มารมืดกุ้มหาญห้าวหิ่งเนือง (สังข์). -
เผ่า
แปลว่า : พงศ์พันธุ์ เชื้อสาย เหล่ากอ อย่างว่า เขานั้นยามดุ่งดั้นเดินวิ่งเวหา เป็นเผ่าพงศ์พระยาธรท่องบนบินย้าย เขานั้นเทียวเถิงเสื้อสารมารมีรูป คัพวีกเว้นวางท้องแม่มา (สังข์). -
เผาะ
แปลว่า : เห็ดเผาะ ชื่อเห้ดจำพวกหนึ่งมีสองชนิด คือ เห็ดเผาะแกลบและเห็ดเผาะหนัง เห็ดเผาะแกลบสีขาว เห็ดเผาะหนังสีดำคล้ำ ใช้กินเป็นอาหารได้ เรียก เห้ดเผาะ เห็ดผอ ก็ว่า. -
เผาะ
แปลว่า : เปราะ กรอบ แตกง่าย สิ่งใดที่ไม่เหนียวแตกง่าย เรียก เผาะ. -
เผิ้ง
แปลว่า : แมลงผึ้ง เรียก แมงเผิ้ง เป็นสัตว์มีปีกบินได้ มีเหล็กไน อย่างว่า จวงจันทน์คู้ทะลอนหอมเหยกลิ่น ฝูงหมู่แมงภูเผิ้งชมชั้วชอบใจ (ผญา). -
เผิ้ง
แปลว่า : ขี้ผึ้ง ขี้ของผึ้งที่ปั้นเอาน้ำหวานออกเรียก ขี้เผิ้ง ใช้หล่อเทียนบูชาสิ่งที่เคารพและหุงทำสีผึ้ง อย่างว่า มีทังเผิ้งหลายฮวงจับอยู่ (ขูลู). -
เผิ้ง
แปลว่า : ชื่อเห็ดจำพวกหนึ่ง ใช้กินเป็นอาหารได้ มีหลายชนิด มีเห็ดเผิ้งน้อย เห็ดเผิ้งใหญ่ เห็ดเผิ้งไข เห้ดเผิ้งแดง เห็ดเผิ้งแย้ เห็ดเผิ้งทาม เห็ดเผิ้งดางแห.