ภาษาอีสานหมวด "ผ" 251 - 260 จาก 422
-
โผฏฐัพพะ
แปลว่า : ของที่มาถูกต้องร่างกาย เช่น เย็น ร้อน อ่อน แข็ง เป็นต้น. -
โผด
แปลว่า : ละ ทิ้ง ละหรือทิ้งเรียก โผด อย่างว่า พี่โผดแล้วไลเจ้าบ่เอา น้องเอย (เวส-กลอน). -
โผด
แปลว่า : ทิ้ง เช่น เอาแมวไปทิ้งเรียก โผดแมว เอาหมาไปทิ้งเรียก โผดหมา. -
โผด
แปลว่า : ฆ่าเรียก โผด ฆ่าไก่เรียก โผดไก่ ฆ่าปลาเรียก โผดปลา ฆ่ากบเรียก โผดกบ. -
โผด
แปลว่า : เมตตา สงสาร อย่างว่า เถิงเมื่อตื่นฮุ่งเช้าเทียวโผดฝูงสัตว์ โคจรบิณบาตรไปตามบ้าน เอาแต่ศรัทธาเชื้อฝูงชนเขาสิใส่ ใผอยากขึ้นเมือฟ้าหากชิทาน (ย่า). -
โผดผาย
แปลว่า : เมตตา ปรานี อย่างว่า ลูกบ่ผายโผดเถ้าทีนี้ส่วนวาย (กาไก). -
โผ่น
แปลว่า : พุงสำหรับบรรจุอาหารที่กินลงไปเรียก โผ่น โพ่น อาหารที่อยู่ในพุงเรียก ขี้โพ่น. -
โผะ
แปลว่า : สับ ผ่า ผ่าไม้ออกเป็นชิ้นๆ เรียก โผะไม้ โป๊ะไม้ ผ่าไม้ ก็ว่า. -
โผะโผะ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงจุดประทัดแตกดังโผะโผะ โป๊ะโป๊ะ ก็ว่า. -
ใผ
แปลว่า : ใคร ผู้ใด อย่างว่า เลื่อนเลื่อนข้อยหลายส่ำทาสี เขาก็สนเททวงอ่าวเถิงเจืองเจ้า แต่ว่ามาเป็นข้อยภูมีกับบาท ไป่ห่อนฮู้ความเศร้าแต่ใผ (ฮุ่ง).