ภาษาอีสานหมวด "ผ" 231 - 240 จาก 422
-
แผด
แปลว่า : เผา สุม สิ่งที่เผาหรือสุมอยู่ในใจเรียก แผด แผดเผา เผาแผด ก็ว่า อย่างว่า ใจกระสันฮ้อนในมโนเผาแผด (กาไก). -
แผดแผด
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงคนร้องดังจนแสบหู อย่างว่า พากันแผดแผดฮ้องโฮเต้นเผ่นไป (ผาแดง). -
แผน
แปลว่า : แบบ อย่าง ตำรา เช่น แบบที่เขียนโดยจำลองจากพื้นที่จริง บอกภูมิประเทศและสิ่งของที่เกิดในที่นั้น เรียก แผนที่ แบบที่เขียนย่อหรือขยายของจริง เช่น เรือน ตึก เรียก แผนผัง. -
แผ่น
แปลว่า : สิ่งของที่บางๆ แบนๆ เช่น กระดาษ เรียก แผ่นกระดาษ เป็นผ้า เรียก แผ่นผ้า หมอดูที่ดูโดยอาศัยรูปในแผ่นผ้าแล้วทายเหตุการณ์ต่างๆ ได้เรียก หมอดูแผ่นผ้า, -
แผนก
แปลว่า : ส่วน ตอน พวก หมู่ การจัดสิ่งของแต่ละอย่างรวมกันไว้เป็นพวก เช่น บัญชีก็รวมไว้แผนกหนึ่ง เครื่องใช้ก็รวมไว้แผนกหนึ่ง เรียก แผนก. -
แผแผ
แปลว่า : พูดเสียงดังแหวแหว เรียก แผแผ อย่างว่า ผู้ผ่านท้าวขานสิ่งสามนาย แผแผเสียงมอบแหวนทังผ้า อันนี้พอแหนให้ภูธรฮู้ฮ่าง เขาปิ่นหน้าชมแล้วเกิ่งตน (ฮุ่ง). -
แผล
แปลว่า : รอยชำรุด รอยที่เกิดจากการตีแทง ฟันยิง เรียก แผล บาดแผล ก็ว่า. -
แผลง
แปลว่า : แสดงฤทธิ์ เรียก แผลงฤทธิ์ แปลงอักษร เรียก แผลงอักษร ยิงศรเรียก แผงศร. -
แผว
แปลว่า : ทะลุ อย่างว่า แม้นว่าดำดินดั้นธรณีก็แผวซอด (กาไก). -
แผว
แปลว่า : สิ้น ตลอด อย่างว่า แยงสวนหลวงซอกไพรแผวเผี้ยน (กาไก).