ภาษาอีสานหมวด "ฝ" 41 - 50 จาก 121
-
ฝาย
แปลว่า : ทำนบกั้นน้ำ คันดินกั้นน้ำ เรียก ฝาย อย่างว่า ดั่งฝูงหาญฆ่าขาตายจมมอด ยังเล่าข้อนคือน้ำยื่งฝาย (ฮุ่ง) แสนจักปั้นแม่น้ำฝายต้อนหากขาดกลาง (กา). -
ฝ่าย
แปลว่า : ข้าง พวก ส่วน อย่างว่า ยังเล่าเห็นแนนเบื้องอุดรนัคเรศ เหมือนจักได้ฝ่ายน้ำภายนั้นตื่มมา (ฮุ่ง). -
ฝ่าย
แปลว่า : ตำแหน่งปกครองของลาวสมัยโบราณเรียก ฝ่าย ปัจจุบันฝ่ายเท่ากับกำนัน ถ้าชื่อเดชก็เป็นฝ่ายชัยเดช ถ้าชื่อพิมพ์เป็นฝ่ายชัยพิมพ์. -
ฝ้าย
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ลำต้นเล็กลูกกลมคล้ายผลมะพลับ ข้างในเป็นปุยเหมือนปุยนุ่น มีสีต่างๆ ใช้สำหรับทอผ้า ผ้าที่ทอด้วยฝ้ายเรียก ผ้าฝ้าย อย่างว่า ตั้งหากขนอ่อนเกลี้ยงปานฝ้ายดีดผง (ผาแดง). -
ฝาละไง
แปลว่า : เครื่องปิดหม้อ เรียก ฝาละไงหม้อ ปิดไห เรียก ฝาละไงไห ปิดปากหอย เรียก ฝาละไงหอย. -
ฝาละเอิง
แปลว่า : ภาชนะใส่อาหาร ใช้ดินปั้นใหญ่กว่าปาละมี เรียก ฝาละเอิง. -
ฝ่าว
แปลว่า : แผ่วเบา เสียงแผ่วเบาดุขคนเป็นไข้กำลังจะสิ้นใจ หรือคนที่ทำอะไรสักอย่าง แต่ไม่ต้องการให้ใครรู้อย่างว่า ฟังเสียงเว้าสังมาเป็นฝ่าวฝ่าว เสียงปากเว้ามุ่นมู้คือชู้เจ้าอยู่กรรม (ขุนทึง). -
ฝาเฮือน
แปลว่า : ฝาสำหรับกั้นเรือน เรียก ฝาเฮือน อย่างว่า ราชควงตั้งเวสณฑ์ผาสาท ฝาก่อแก้วเฮืองเข้มควี่วรรณ (สังข์). -
ฝิ่น
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ต้นสูงขนาดยาสูบ ลูกมียาง ใช้ยางเคี่ยวเป็นยาเสพติดให้โทษ ทำอันตรายต่อสุขภาพของผู้สูบ. -
ฝิ่ว
แปลว่า : รั่ว ทะลุ เปิดเผย อย่างว่า อย่าให้คำฝิ่วฟ้งไปแท้ฮอดนาง (กาไก) แด่นั้นคำฝิ่วฟ้งเถิงนางอั้วเคี่ยม (ขูลู) สัจจะเฮาเจ้าข้อยพระองค์อวนอย่าให้ฝิ่ว (สังข์).