ภาษาอีสานหมวด "ฝ" 31 - 40 จาก 121
-
ฝ้า
แปลว่า : เพดาน เรียก ฝ้า อย่างว่า มุงมณีนิลหล่อตันตางฟ้า (กาไก) มุงทองแดงหล่อตันตางฝ้า (สังข์). -
ฝ้า
แปลว่า : มัว หมอง หน้าที่มีจุดดำๆ ด่างๆ เรียก หน้าเข้าฝ้า อย่างว่า กินตับกบหน้ามอม กินตับกะปอมหน้าเข้าฝ้า (บ.). -
ฝาก
แปลว่า : ของฝาก สิ่งของที่นำไปให้ด้วยความรักหรือเคารพ เรียก ของฝาก ของต้อน ก็ว่า อย่างว่า ไปหาพระเอาของไปถวาย ไปหานายเอาของไปต้อน (ภาษิต) ได้กินชิ้นให้เจ้าฝากนำกา ได้กินปลาให้เจ้าฝากน้ำแฮ้ง ได้กินหมากแค้งให้เจ้าแกว่งนำลม มาเยอ (ผญา). -
ฝาก
แปลว่า : มอบด้วยไมตีจิต เรียก ฝาก อย่างว่า เทื่อนี้เจ้าลุ่มฟ้าพรากก่อนกลอยกลอน จงใจแถลงฝากพระไมติ์หมายหมั้น (สังข์). -
ฝาง
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ต้นและใบคล้ายต้นหางนกยูง ดอกสีแดง แก่นสีแดงใช้ย้อมผ้าหรือทำยาได้ อย่างว่า เลือดหลั่งล้นแดงเข้มดั่งฝาง (กาไก) คีงแดงปานดั่งฝางเขาย้อม (สังข์). -
ฝาชี
แปลว่า : เครื่องครอบชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ ทำเป็นตากลมๆ สานด้วยลายตาหมากกอก สำหรับครอบพาเข้า เพื่อไม่ให้แมลงวันตอม เรียก ฝาชี. -
ฝาด
แปลว่า : รสชนิดหนึ่งทำให้ฝืดคอ น้ำลายแห้ง กลืนน้ำไม่ลง เรียก รสฝาด เช่น รสหมาก รสหมากโก เป็นต้น. -
ฝาน
แปลว่า : ปาด เชือด เฉือนบางๆ เรียก ฝาน เช่น ฝานหมากหุ่ง ฝานหมากม่วง ฝานหมากมี้ อย่างว่า สุกอยู่ต้นบ่ปานฝานหัวบ่ม ยาบ่มให้บ่ปานใภ้บ่มเอา (กลอน). -
ฝ่าฝืน
แปลว่า : ขัดขืน ละเมิด อย่างว่า เลยเล่าฝืนฝากท้าวทังค้ายขาบพระอินทร์ (สังข์). -
ฝาเมือง
แปลว่า : สมบัติของเมือง ได้แก่ มีโยธาทหารผู้แกล้วกล้า (คลองสิบสี่).