ภาษาอีสานหมวด "ภ" 21 - 30 จาก 99
-
ภายมัน
แปลว่า : ตัวของมันเรียก ภายมัน อย่างว่า เยื้องถอดค้างดาเบี่ยงบังคีง ภายมันถือดาบเถือเถิงเนื้อ (สังข์). -
ภายลุน
แปลว่า : ทีหลัง เรียก ภายลุน อย่างว่า ภายลุนเลยเสียแก้วเกงญาลูกมิ่ง ท้าวต่างตุ้มผันผ้ายสิ่งลม (สังข์). -
ภายสิน
แปลว่า : จำนวนทรัพย์สินเรียก ภายสิน อย่างว่า เห็นเพื่อนพลอยเพียงพื้นภายสินแสนต่ำ ยาได้ยีย่ำย้อหยันซ้ำเสียดสหาวนั้นเนอ (สังข์). -
ภายหน้า
แปลว่า : ข้างหน้า เรียก ภายหน้า อย่างว่า อันว่าภุมราเกี้ยวกันลงลางคู่นางนั้นได้คู่พร้องภายหน้าตื่มตน แท้แล้ว (สังข์). -
ภายเฮา
แปลว่า : ตัวของเรา เรียก ภายเฮา อย่างว่า เป็นพงศ์เชื้อภายเฮาบังเบียด ทำให้เศร้าเสียแก้วเกิ่งใจ พระเอย (สังข์). -
ภาษ
แปลว่า : พูด กล่าว บอก (ป.ส. ภาส). -
ภาษิต
แปลว่า : คำกล่าว คำกล่าวที่ถือว่าเป็นคติ (ส.). -
ภาสา
แปลว่า : ภาษา (ป.). -
ภิกขุ
แปลว่า : ภิกษุ พระผู้ชายในพระพุทธศาสนา (ป. ภิกฺขุส. ภิกฺษุ). -
ภิกษาจาร
แปลว่า : การเที่ยวขออาหาร (ป.ส. ภิกฺขาจาร).