ภาษาอีสานหมวด "ภ" 21 - 30 จาก 99

  • ภายมัน
    แปลว่า : ตัวของมันเรียก ภายมัน อย่างว่า เยื้องถอดค้างดาเบี่ยงบังคีง ภายมันถือดาบเถือเถิงเนื้อ (สังข์).
  • ภายลุน
    แปลว่า : ทีหลัง เรียก ภายลุน อย่างว่า ภายลุนเลยเสียแก้วเกงญาลูกมิ่ง ท้าวต่างตุ้มผันผ้ายสิ่งลม (สังข์).
  • ภายสิน
    แปลว่า : จำนวนทรัพย์สินเรียก ภายสิน อย่างว่า เห็นเพื่อนพลอยเพียงพื้นภายสินแสนต่ำ ยาได้ยีย่ำย้อหยันซ้ำเสียดสหาวนั้นเนอ (สังข์).
  • ภายหน้า
    แปลว่า : ข้างหน้า เรียก ภายหน้า อย่างว่า อันว่าภุมราเกี้ยวกันลงลางคู่นางนั้นได้คู่พร้องภายหน้าตื่มตน แท้แล้ว (สังข์).
  • ภายเฮา
    แปลว่า : ตัวของเรา เรียก ภายเฮา อย่างว่า เป็นพงศ์เชื้อภายเฮาบังเบียด ทำให้เศร้าเสียแก้วเกิ่งใจ พระเอย (สังข์).
  • ภาษ
    แปลว่า : พูด กล่าว บอก (ป.ส. ภาส).
  • ภาษิต
    แปลว่า : คำกล่าว คำกล่าวที่ถือว่าเป็นคติ (ส.).
  • ภาสา
    แปลว่า : ภาษา (ป.).
  • ภิกขุ
    แปลว่า : ภิกษุ พระผู้ชายในพระพุทธศาสนา (ป. ภิกฺขุส. ภิกฺษุ).
  • ภิกษาจาร
    แปลว่า : การเที่ยวขออาหาร (ป.ส. ภิกฺขาจาร).
12345❯❯