ภาษาอีสานหมวด "ภ" 41 - 50 จาก 99
-
ภู
แปลว่า : เป็นชื่อของพระเจ้าแผ่นดิน เจ้าเมือง หรือผู้มีอำนาจในทางปกครอง อย่างว่า สะพาดเนื้อสาวถ่าวถนอมภู โฉมเสงียมงามเงื่อนพรหมเพียรแต้ม เสนาพร้อมเพงผองอ้ายเถื่อน ประดับหมู่พร้อมอวนเจ้าคู่คน (ฮุ่ง). -
ภู่
แปลว่า : แมลงภู่ ชื่อแมลงชนิดหนึ่ง เรียก แมงภู่ ตัวขนาดหัวแม่มือ ตัวและปีกสีดำเจือน้ำเงิน คอเหลือง ชอบเจาะปล้องไม้ไผ่เข้าไปทำรังอยู่ภายใน อย่างว่า ฟังยินทมทมก้องภุมรินผึ้งภู่ (ย่า). -
ภูชัย
แปลว่า : พระผู้มีชัยชนะต่อข้าศึก อย่างว่า บัดนี้จักกล่าวเถิงภูชัยท้าวเสวยราชเป็งจาลก่อนแล้ว ฟังยินนนตรีประดับกล่อมซอซุงไค้ ภูมีช้อนชมเชยเอื้อมอุ่น พระที่ไสยาสน์ยั้งยามน้อยหนึ่งฝัน (สังข์) ภูชัยท้าวคนิงฮ่ำในทรวง ลอนท่อไสยายังเยื่องเฮฮนถ้อย ภวังมโนท้าวยืนกระสันง้อมม่วน หลับบ่ได้คีค้อยฮุ่งดาย (ฮุ่ง). -
ภูตคาม
แปลว่า : พืชพันธุ์อันอยู่กับที่มี 5 ชนิด คือ พืชที่เกิดจากเหง้า พืชที่เกิดจากต้น พืชที่เกิดจากข้อ พืชที่เกิดจากยอด และพืชที่เกิดจากเมล็ด. -
ภูตบดี
แปลว่า : เจ้าแห่งผี หมายถึงพระศิวะ. -
ภูธร
แปลว่า : พระผู้ปกครองแผ่นดิน อย่างว่า ภูธรไหลสลบออกความหิวไห้ เมื่อนั้นบัวยสงค้นคำนันสะดุ้งตื่น พระค่อยฮู้ฮุ่งเยื้อนยังวอื้นสั่นสาย (สังขฺ). -
ภูบาล
แปลว่า : พระผู้ปกครองแผ่นดิน อย่างว่า เมื่อนั้นภูบาลฮู้ฮมนาช้อยชื่น ฟังยินตุริยาตรย้ายกลองฆ้องกล่อมสังข์ (สังข์). -
ภูเบศร
แปลว่า : พระผู้เป็นใหญ่ฝนแผ่นดิน อย่างว่า ภูเบศรสร้างนครใหญ่ยูเกษิม เมียงเมียงพลายงาแดงอยู่โฮงฟันช้าง อัศดรม้ามโนมัยฮ้อยคู่นายแอบพร้อมพะลานกว้างแกว่งแพน (สังข์). -
ภูมิสถาน
แปลว่า : ที่อยู่อาศัยเรียก ภูมิสถาน อย่างว่า ในเขตขั้นผาภาคภูมิสถาน เอากันมาผ่อแลหลิงเยี้ยม ยนยนย้องยอคุณคามมาก ยาเกี่ยวใกล้ชมชู้สวากสี (สังข์). -
ภูมี
แปลว่า : พระเจ้าแผ่นดิน อย่างว่า ฮ้อยเทศท้าวเต้าส่งหมายสาร ภูมีฮักบ่วางไปได้ พระก็ยอยอดแก้วไว้เกิ่งนครขวาง พระแพงเพียงพระเนตรเนาในหน้า ปุนสาวใช้คำออนเอื้อยมุ่ง สองพี่น้องประสงค์ตั้งปิ่นปัว (สังข์).