ภาษาอีสานหมวด "ม" 101 - 110 จาก 860
-
ม่วน
แปลว่า : ไพเราะ เสนาะ สนุก อย่างว่า ใผแลแล้วลืมตนตาไค่ เซ็งซ่าเจ้าติ่วสร้อยประสงค์หลิ้นม่วนเมือง (สังข์) ประสงค์เสียงขันม่วนเมือเมืองฟ้า (กาไก) ทมทมกลั้วเมามัวชมม่วน (กา) สาวก็เฮียงคดีถ้อยถามใยใยม่วน ฮู้ว่าเศิกต่างบ้านโจรเข้าลอบเลียม ฮู้เด (ฮุ่ง) ได้กินว่าดี ได้สี้ว่าม่วน (ภาษิต). -
ม้วน
แปลว่า : บ้วน อมน้ำกลั้วปากแล้วบ้วนทิ้งเรียก ม้วนปาก บ้วน ก็ว่า อย่างว่า คันทีตั้งไตคำบ้วนปาก ยี่นังเท้าเหนือฮ้านแท่นลาย (ฮุ่ง). -
ม้วน
แปลว่า : สรุปเรื่องเรียก ม้วน เช่นเทศน์พระเวสสันดรเรื่องยาว แล้วย่อให้สั้นสุดเรียก ม้วนชาดก อย่างว่า ตกตาว่าได้ลงลายม้วนบ่เป็นบุงกะชิให้เป็นต่า บ่เป็นกระช้าให้เป็นข้องใส่หอย บ่เป็นกลอนเฮือนชิให้เป็นกลอนเล้า คันบ่เป็นอันใดแท้ชิถุยลงให้เป็นไม้ลกไก่ คันบ่เป็นแท้ชิยอม้วนใส่ไฟ (ผญา). -
ม้วน
แปลว่า : พันเข้า เช่น พันเสื่อพันสาด เรียก ม้วนเสื่อม้วนสาด. -
มวย
แปลว่า : ผมที่เกล้าขึ้นเป็นกระจุกบนกระหม่อมเรียก มวยผม อย่างว่า มวยมุ่งดั้วโดยเพี้ยงภาคเทา (สังข์) เจ้าผู้มวยผมดกเจ้าผู้กกผมดำ เฮ็ดให้อ้ายคึดนำบ่แล้วน้า (กลอน). -
มวย
แปลว่า : ชื่อหวดชนิดหนึ่ง สานด้วยตอกไม้ไผ่ รูปทรงกระบอก ใส้สำหรับนึ่งข้าวเหนียว เรียก มวย. -
มวย
แปลว่า : การชกกันด้วยกำปั้น เรียก ชกมวย ตีมวย ต่อยมวย ก็ว่า. -
ม่วย
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้เถาชนิดหนึ่ง ผลกลมเล็กๆ ใช้กินได้ เรียก หมากม่วย มีสองชนิด คือ ม่วยขาว ม่วยแดง. -
ม้วย
แปลว่า : ตาย อย่างว่า ไพร่ผาม้วยดับชาติกือกอง (กาไก) ความฮักท้นถือทวงทัวระท่าว แม่หอดแห้งหิวม้วยมอดตาย (สังข์). -
ม้วยมอด
แปลว่า : หมดกำลัง ตาย อย่างว่า น้องท่านท้าวเสียม้วยมอดแฮง (สังข์).