ภาษาอีสานหมวด "ส" 331 - 340 จาก 1063
-
สะเบ็ง
แปลว่า : ช้างตกมัน อย่างว่า สะเบ็งเมามันฮอบครางปลงย้อย เฮียกชื่อรังสีเหลื้อมไขแสงเฮืองฮุ่ง แผ้วแผ่นฟ้าปิวป้านท่าวทวน (ฮุ่ง). -
สะแบง
แปลว่า : ตกใจกลัว อย่างว่า ทุกที่พร้อมอามาตย์มุนนาย สะแบงเบาตกคมะทวงทังค้าย อุทิยานฮ้อนคือไฟเผาแผ่น เสียงโห่ไฮ้ระงมเฮ้าฮอดเชียง (สังข์). -
สะไบ
แปลว่า : ผ้าสะไบ ผ้าแถบ ผ้าห่มผู้หญิง (ข.) ผ้าอิ้ง ผ้าเบี่ยง ผ้าเบี่ยงบ้าย ผ้าสะไบเฉียง ก็ว่า อย่างว่า ทรงพระเนตรกลั้นลาพี่ทังกระสัน คีงแพงเถิงล่วงคลองคึดได้ ทูลหลานแก้วกูร์ณาผายโผด อาก่อน อาก็ลืมแผ่นผ้าสะไบบ้างค่าคาม แท้นา (สังข์). -
สะพ่ม
แปลว่า : สะพรั่ง อย่างว่า เมื่อนั้นสะพ่มพร้อมอามาตย์มุนนาย เอากันเมือมุณเทียรทอดทูลธรรม์เหง้า บัดนี้องค์กษัตริย์เจ้าเททวงฮ้อนเฮ่ง ผิดถืกแท้ขอไหว้ฮ่ำเฮียนก่อนถ้อน (สังข์) เมื่อนั้นสะพ่มพร้อมขุนหมื่นมัสการ เชิญสองศรีเสด็จสู่เกวียนกงแก้ว ฮามเห็นเจ้าหลายปีปุนโศก ฮักบ่เอื้อนฮุมไห้นี่นัน (สังข์). -
สะพรัก
แปลว่า : พร้อม อย่างว่า สะพรักพร้อมฝูงหมู่โยธา เฮวแฮงเถิงป่าดอยเหวห้วย (กาไก). -
สะพรั่ง
แปลว่า : พร้อมพรั่ง อย่างว่า เมื่อนั้นสะพรั่งพร้อมโดยอาชญ์องค์กษัตริย์ ลาเร็งโญพรากลงลาห้อง พอเมื่อราตรีค้อยวันลงลับโลก ยามจูดใต้เฮืองห้องซู่ภาย (สังข์). -
สะพัง
แปลว่า : แอ่ง บ่อ หนอง เรียก สะพัง ตะพัง ก็ว่า อย่างว่า สะพังวังโบกขรณีอันมีสี่จตุรสปรากฏเสมอกัน (เวส). -
สะพั่ง
แปลว่า : มาก พร้อม อย่างว่า สพั่งซ้องแสนถ้องเสบนัน (กาไก). -
สะพัด
แปลว่า : สะพรั่ง อย่างว่า หากสะพัดแวดล้อมแหนแห่อ้อมเป็นบริวาร (เวส). -
สะพาก
แปลว่า : สะพรั่ง พรั่งพร้อม อย่างว่า สะพากหญ้าเขียวค่อคอยูง (กาไก).