ภาษาอีสานหมวด "ส" 341 - 350 จาก 1063
-
สะพาด
แปลว่า : พร้อมพรั่ง อย่างว่า เยียเงินพร้อมเยียคำเดียระดาษ สะพาดพร้อมเยียแก้วหมื่นหลัง (สังข์) สะพาดพร้าวตั้งไขว่แกมตาล พันปลายนับเครื่องมวลมาพร้อม เจืองก็เส็งดูถ้วนทุกประการแสนสิ่ง เจ้ายี่ย้ายคีงค้อมสั่งอาว (ฮุ่ง). -
สะพาน
แปลว่า : สิ่งปลูกสร้างที่ทำสำหรับข้ามแม่น้ำลำคลอง เรียก สะพาน ตะพาน ขัว ก็ว่า อย่างว่า เมื่อนั้นเถรใหญ่ย้ายลุกเลิกลาไป แยงสถานทองที่ทางธรรม์เค้า ที่นั้นขัวทองข้วมยมนายาวโยชน์ ได้ห้าฮ้อยวางด้ามเที่ยงจริง (สังข์). -
สะเพิก
แปลว่า : พร้อมเพรียง อย่างว่า สะเพิกพร้อมขุนใหญ่ตอมมวล (ฮุ่ง). -
สะเพือก
แปลว่า : พรั่งพร้อม อย่างว่า สะเพือกพร้อมป้าซ่านางเซ็ง เขาก็อาลัยลักลั่นใจจงน้อง เห็งเห็งม้าฮันแฮงข้ามป่า มัวมืดไม้เป็นถ้องแทบทาง (ฮุ่ง). -
สะเภา
แปลว่า : เรือสำเภา เรียก เฮือสะเภา อย่างว่า สะเภาเทศเต้าเทียวเข้าสู่เมือง (กาไก) แนมท่อพ่อปลูกปั้นเป็นมิ่งมเหสี ในนครเป็งจาลแจกปุนปันไว้ ขอพ่อแปลงขัวข้ามสะเภาทองเทียวทีป เมืองใหญ่สองฝ้ายฟ้ากะไดแก้วก่ายกัน แท้แล้ว (สังข์). -
สะใภ้
แปลว่า : เมียของญาติ เมียของลูกชาย เรียก ลูกสะใภ้ ลูกใภ้ ก็ว่า อย่างว่า เอาลูกใภ้มาเลี้ยงย่าปานเอาผีห่ามาใส่เฮือน (ภาษิต). -
สะม่อย
แปลว่า : ผีป่าชนิดหนึ่ง เสียงร้องเยือกเย็น เรียก ผีสะม่อย อย่างว่า เมื่อนั้นพระเล่าปุนคำต้านเติมคดีสอนสั่ง สูพี่พร้อมอยู่นี้ผองเท้าคอบคืน พุ้นเถิ้น เขาว่ากลัวเกรงย้านแสนคณาในเถื่อน ผีป่าเป้าโพงเชื้อสะม่อยดง เจ้าเอย (สังข์). -
สะมัก
แปลว่า : สำลัก กินเข้าสำลักเข้า เรียก สะมักเข้า กินน้ำสำลักน้ำ เรียก สะมักน้ำ. -
สะเม่น
แปลว่า : เขม่น อาการที่กล้ามเนื้อตากระตุกขึ้นลงเบาๆ เรียก ตาสะเม่น อย่างว่า มันก็คึดฮ่อไท้ธรงโศกขนังจิต สองตาตนสะเม่นมัวมีแจ้ง อาการนี้เห็นมามีต่าง มีทังไม้ไขว่ข้างขวาซ้ายส่งลาง (สังข์). -
สะแม่ง
แปลว่า : ตาย สลบ อย่างว่า เมื่อนั้นพายนอบนิ้วทักพี่ขุนเจือง แองคอนเมือเกยขวางนั่งทูลพระยาอ้าย สูก็หลอนเอาได้หลายเมืองมาฮอด ดีรือ เขาว่าท้าวกล่าวย้ายหมู่ช้างชุมเจ้าสะแม่งวาย ว่าก็ (ฮุ่ง).