ภาษาอีสานมาใหม่ 13341 - 13350 จาก 17431
-
ใจฮม
แปลว่า : ผู้มีใจรัก เรียก ใจฮม อย่างว่า นางจันทร์เจ้าใจฮมฮักแม่ แม่ก็ฮักลูกแก้วกุมเกี้ยวจูบกัน (สังข์). -
ใจฮน
แปลว่า : ผู้มีใจกังวล เรียก ใจฮน อย่างว่า จอมเมืองเจ้าใจฮนฮักไพร่ สนุกอยู่หลิ้นไพรกว้างม่วนระงม (สังข์). -
ใจวิ้น
แปลว่า : ผู้มีใจเกรงกลัว เรียก ใจวิ้น อย่างว่า จาระจาเข้มคำฟุนซีกซาก ภูวนาถน้อยใจวิ้นหว่ากลัว (สังข์). -
ใจวาย
แปลว่า : ผู้มีใจเสีย ใจต่ำทรามเรียก ใจวาย อย่างว่า ส่ำหนึ่งพาโลล้นหลับตื่นสูรย์สวย ส่ำหนึ่งเป็นใจวายเปรียบมันมัวไฮ้ คนใดฮ้ายจาฮุนแฮงโลภ ลอนท่อเลี้ยงเสียหน้าเพื่อมัน ลูกเอย (สังข์). -
ใจวั่ง
แปลว่า : ผู้มีใจวังเวง ผู้มีใจเปล่าเปลี่ยว เรียก ผู้มีใจวั่ง ใจวั่งเว วั่งเว อย่างว่า ฮุ่งค่ำเช้าใจวั่งวอนกระสัน มีท่อสามศรีพอเพื่อนกันปางไฮ้ (สังข์). -
ใจวองแวง
แปลว่า : ผู้มีใจเบาไม่หนักแน่น กระทบอารมณ์มักจะหันเหไปตาม เรียก ใจวองแวง อย่างว่า ยินแต่ความเพื่อนต้านฮวยเฮี่ยฮำหู นางนี้ใจวองแวงบ่เพิงฮอยฮ้าย (สังข์). -
ใจโลก
แปลว่า : ผู้เป็นใหญ่ในโลก เรียก ใจโลก อย่างว่า องค์กษัตริย์เจ้าเป็นจอมใจโลก แปดพันทวีปน้อมเป็นเจ้าแห่งเดียว (สังข์). -
ใจเมือง
แปลว่า : นางกษัตริย์ เรียก ใจเมือง อย่างว่า มีท่อเยาวยอดแก้วเป็นมิ่งใจเมือง นางลุนมีแม่เดียวเทียมท้าว ปรากฏแก้วสุมุณฑาธรงฮูป โฉมยิ่งเพี้ยงแพงไว้แว่นใจ (สังข์). -
ใจมือ
แปลว่า : มาตราตวงของโบราณ เท่ากับสี่ใจมือเป็นหนึ่งกำมือ. -
ใจมอด
แปลว่า : ผู้มีความเสียใจอย่างมาก เรียก ใจมอด อย่างว่า นางคั่งค้อยใจมอดมัวกระหาย หลานเดียวกูอย่าจำคำนั้น เทื่อนี้ทังแดนเสื้อแสนกือกองมาก เศิกหมู่ล้านรือน้อยบ่กลัวแม่เด (สังข์).