ภาษาอีสานมาใหม่ 15691 - 15700 จาก 17431
-
กะปิ
แปลว่า : ชื่ออาหารประเภทหมักชนิดหนึ่งเก็บไว้กินได้นาน ทำด้วยกุ้งฝอยหรือปลาเล็กปลาน้อย หมักเกลือตำ เรียก กะปิ อย่างว่า คันได้กินกะปิแล้วอย่าลืมคุณปลาแดก ลางเทื่อเฮาแตกบ้านยังชิได้ใส่กิน (ย่า). -
กะปอม
แปลว่า : กิ้งก่า กิ้งก่าเรียกกะปอม กะปอมมีหลายชนิด ชนิดคอสีครามเรียก กะปอมก่า ชนิดคอสีแดงเรียก กะปอมคอแดง ชนิดมีลายสีเหลืองยาวตามข้างเรียกกะปอมไหม หรือกะปอมแม่ ก็ว่า ชนิดมีปีกบินได้เรียก กะปอมปีก ชนิดมีคอสีดำและสีแดง เรียก กะปอมขาง. -
กะโบกดาก
แปลว่า : เชิงกราน. -
กะโบก
แปลว่า : กระบอกไม้ไผ่ที่ตัดเหลือข้อไว้ข้างหนึ่ง ใหญ่กว่ากระบอกเรียก กะโบก. -
กะเบื่อเหลือใจ
แปลว่า : แสดงอาการเบื่อหน่ายไม่อยากพบอยากเห็น เรียก กะเบื่อเหลือใจ. -
กะเบื้อ
แปลว่า : ผีเสื้อ ชื่อแมลงจำพวกหนึ่งเกิดจากตัวบุ้ง มีหลายชนิด เรียก แมงกะเบื้อ แมงกาบเบื้อ ก็ว่า อย่างว่า คือดั่งแมงกาบเบื้อบินผ้ายเลาะหนอง (บ.). -
กะเบือ
แปลว่า : สากสั้นๆ สำหรับตำป่นตำแจ่วเรียก สากกะเบือ มีครกไม่มีสากก็ใช้ไม่ได้ มีแต่สากครกไม่มีก็ยิ่งใช้ไม่ได้ ครกกับสากจึงอยู่ด้วยกัน อย่างว่า ครกกับสากของอยู่นำกัน (บ.). -
กะเบียน
แปลว่า : ภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่ มีลักษณะเหมือนกะด้ง เรียก กะเบียนกะด้ง กะด้งกะเบียน ก็ว่า อย่างว่า คันได้กินลาบก้อยอย่าลืมแจ่วแพวผัก ได้กินพาเงินพาคำอย่าลืมกะเบียนฮ้าง (ผญา). -
กะบุ้มกะบ้ำ
แปลว่า : บิดเบี้ยว. -
กะบุก
แปลว่า : ชื่อพืชชนิดหนึ่ง ลำต้นเป็นกะปุมกะป่ำสูงไม่เกินสองศอก เกิดตามป่าโปร่ง ต้มกินเป็นอาหารได้ มีรสคันเรียก ต้นกระบุก ต้นกะผุก.