ภาษาอีสานมาใหม่ 7361 - 7370 จาก 17431
-
เหง้า
แปลว่า : โคนของต้นไม้ กก ราก เรียก เหง้าไม้. -
เหงา
แปลว่า : เปลี่ยวใจ เปล่าเปลี่ยว ไม่คึกคัก อย่างว่า กลอยกลมเกี้ยวมือไลช้อนไหล่ คือดั่งสองกล่อมชู้ชมเหง้าส่วงเหงา (สังข์) ไกวแขนขึ้นมโนพรเจียระจาก นางอยู่หม้อมคนิงน้องหง่วมเหงา (ฮุ่ง). -
เหง
แปลว่า : ข่มเหง กดขี่ รังแก อย่างว่า ให้ผาบแพ้ธรเทพกันดาร เจ็บเพื่อมารมาเหงข่มเอาพระองค์น้อง เฮาก็หวังกัดก้ำหนมันมีหย่อน ก็บ่แล้วประโยชน์ย้อนยังเกี้ยวกีดทวง แท้แล้ว (สังข์) ทับเรียก เห็ง อย่างว่า เสียงยิ่งเพี้ยงฟ้าลั่นลงเห็ง (สังข์). -
เหก
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่ง เรียก นกเหก นกเหิบ ก็ว่า วันนี้เฮาจักพรากเพื่อนพร้อมเมือสู่เป็งจาล ก่อนแล้ว ทังปวงสูอยู่ยืนยาเศร้า มยุราเค้าประหิดเหียนหงส์เหก ตะลุมไก่กุ้มกาน้ำเจ่าจอง (สังข์) แม้นว่าสัพพะสิ่งช้างม้ามิ่งในนคร ก็บ่กินเกียงหยุดอยู่ซงสลอนพร้อม กับทังเนื้อนกเลี้ยงประหิดเหียนหงส์เหิบ ขัวข่อขุ้มกะทากี้ก่างตอง (สังข์). -
หูฮาศาสตร์
แปลว่า : ตำราว่าด้วยวิชาการดูหมอ. -
หูฮา
แปลว่า : หมอดู เรียก หมอหูฮา เอาสระอูที่หู เป็นโอ อ่านว่า โห เอา ฮ สระอาเป็น ร อ่านว่า รา โหรา แปลว่าโหรคือหมอดู. -
หูด
แปลว่า : มะกรูด ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งผลคล้ายมะนาว แต่ใหญ่กว่า มี ๒ ชนิด คือ ชนิดที่เป็นกะตูดกะตีด (ขรุขระ) และชนิดเกลี้ยง ชนิดขรุขระมีรสเปรี้ยว ชนิดเกลี้ยงมีรสหวาน อย่างว่า มีทังหมากหูดเกี้ยงเดียระดาษของหวาน (ขุนทึง). -
หูด
แปลว่า : ชันโรง ขี้สูด ก็ว่า. -
หูก
แปลว่า : เครื่องทอผ้า เรียก หูก. -
หูเมือง
แปลว่า : ราชทูต ราชทูตถือว่าเป็นหูเมือง เพราะราชทูตไปประจำอยู่ประเทศอื่น เมื่อประเทศนั้นมีเรื่องอะไรก็ส่งข่าวมาให้ประเทศของตนทราบ เท่ากับว่ามีหูอยู่ทั่วไป.