ภาษาอีสานมาใหม่ 8531 - 8540 จาก 17431
-
ศรีดาจันทร์
แปลว่า : ชื่อหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวของนางสมุณฑากับยักษ์กุมภัณฑ์ อย่างว่า มันก็ใส่ชื่อน้อยนางนาฏศรีดาจันทร์ โฉมเสงียมงามเงื่อนพรหมภายฟ้าเลยเล่าปาเกียรณ์เท้าเถิงนครเมืองนาค ขาท่านท้าวทองล้านลอบเล็ง ชื่อวรุณราชท้าวเป็นอาชญ์ในสมุทร คำกือกองแอ่วโอมเอาน้อย (สังข์) -
ศรี
แปลว่า : มิ่ง ศิริมงคล ความรุ่งเรือง ความสว่างสุกใส ความงาม ความเจริญ เพื่อความเป็นศิริมงคล คนโบราณจะแต่งกลอนก็เอาศรีขึ้นต้น อย่างว่า ศรีสุมังคลเลิศล้ำสิทธิเดชลือชา นาโถสุดยอดญาณไตรแก้ว สวัสดีน้อมในธรรมพุทธบาท คุณพระยกใส่เกล้าชุลีล้ำยอดญาณ (สังข์). -
ศม
แปลว่า : ความสงบ ความนิ่ง (ป. สม). -
ศตภิษัช
แปลว่า : ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๒๔ มี ๔ ดวง ดาวพิมพ์ทอง ดาวสตพีช ก็ว่า อย่างว่ามหาเมฆเค้าคะนงเน่งบังบด สุรภาเอียงอว่ายแลงลงไม้ วันนั้นอาทิตย์จรจันทร์แจ้งเดือนสามสตพีช ฉลูฮูปเนื้อเนาซ้อยชอบยาม (สังข์). -
ศก
แปลว่า : ผม (ข.). -
เวฬุวัน
แปลว่า : ป่าไผ่ ชื่ออารามครั้งพุทธกาล ซึ่งพระเจ้าพิมพิสารสร้างถวายพระพุทธเจ้าเป็นอารามแรก ใกล้เมืองราชคฤห์ อย่างว่า เทื่อนี้จักกล่าวก้ำพุทธโคตรโคดม พระก็เทศนาธรรมโผดภิกขูทั้งห้า แล้วจิ่งเสด็จมาห้องราชคึหาเมืองใหญ่ หยุดอยู่ยั้งสวนไม้ไผ่หลวง (เวส-กลอน). -
เวหา
แปลว่า : ฟ้า อากาศ (ส. วิห, วิหา) อย่างว่า ค้อมว่าพระฮ่ำแล้วปากคาบเอาปืน ทยานเวหาป่าวพลเฟือนฟื้น ฟังยินเค็งเค็งก้องคณาเนืองครุฑราช แหนแห่เจ้าโดยล้านล่วงไป (สังข์) เสียงปี่ก้องลมล่วงเวหา คอนคอนนันนอกในดังก้อง แต่นั้นนงเนืองเจ้าคำหวาต้านตอบ ชมชื่นหน้าขาวแจ้งจิ่งแถลง (ฮุ่ง) อาชนัยย้ายเวหาเหาะหอบ (กาไก). -
เวหน
แปลว่า : ฟ้า ท้องฟ้า อย่างว่า ค้อมว่าพระฮู้แล้วเสด็จจากเวหน ผากฎบนธรรมมาสน์ทองลายแต้ม พอคราวแล้ววัสสาฝนขอระโบก ตกใส่พื้นดินถ้วมหลั่งไหล (เวส-กลอน). -
เวสสุวัณ
แปลว่า : ท้าวเวสสุวัณ อย่างว่า จบเพทด้วยมนต์มากยายำ เทิงธรณีใผไป่ปุนปานเพี้ยง เป็นพงศ์เชื้อเวสสุวัณเทวราช พระให้ถือด่านด้าวเป็นเจ้าแห่งผี (สังข์). -
เวสสุกรรม
แปลว่า : พระวิศวกรรม วิสสุกรรม วิษณุกรรม เพชฉลูกรรม ก็ว่า.