ภาษาอีสานมาใหม่ 9098 - 9107 จาก 17431
-
ลักอาย
แปลว่า : ละอาย เช่น รู้สึกละอายใจในความชั่วที่ตนทำ เรียก ลักอาย ละอาย อาย ก็ว่า อย่างว่า เขาก็ลักอายล้ำในกรรมตนต่อ บ่อยากพานพบพ้อเป็นหน้าหน่ายแหนง (กลอน). -
ลักลืน
แปลว่า : ซุ่มเห็ด ชื่อพรรณไม้ขนาดเล็กชนิดหนึ่ง เรียก ต้นลักลืน ลับลืน ก็ว่า. -
ลักล่ำ
แปลว่า : ลอบดูเรียก ลักล่ำ อย่างว่า หลายวันล้ำเอากันลักล่ำ (สังข์). -
ลัก
แปลว่า : ขโมย ขโมยเอาสิ่งของคนอื่นเรียก ลัก อย่างว่า หกพี่น้องฮู็ฮ่างความรหัส เห็นที่ภูมีเมามืดมนมัวใบ้ ก็จิ่งปุนคำฮ้อยหมอโหรลักลอบ พ่ออย่าชักเงื่อนถ้อยคำฮ้ายฮ่อตู แด่เน้อ (สังข์). -
ละอามือ
แปลว่า : เหนื่อยมือ อย่างว่า เมื่อนั้นธรเทพถ้าขามใคร่ละอามือ มันก็นำเอาหัวต่อตนตะเดินเว้น ศรีพราวฮู้ธรกลัวกลับหลีก ท้าวผาบแพ้ฝูงฮ้ายฮาบมาร (สังข์). -
ละออง
แปลว่า : ฝุ่น ผง ผงละเอียด เกสร อย่างว่า ท่อว่าปกติน้อยประสงค์ชมดวงดอก ละอองโอบแก้มสองข้างไขว่แถว (สังข์). -
ละเหย
แปลว่า : ระเหย การหายไปโดยมองไม่เห็นเรียก ละเหย เหย ก็ว่า อย่างว่า จวงจันทน์คู้ทะลอนหอมเหยกลิ่น แมงภู้เผิ้งชมชั้วชอบใจ (ย่า). -
ละหาน
แปลว่า : ที่ลุ่มเก็บน้ำไว้ได้มาก เรียก ละหาน หรือที่เป็นต้นน้ำลำธารหรืห้วยก็เรียก ละหาน. -
ละห้อย
แปลว่า : สวยงาม อย่างว่า สุบเกิบแล้วดูละห้อยเกิ่งแมน (ขูลู) น่ารัก น่ารำพึง อย่างว่า จาเสียงหวานต่บาคำละห้อย (ขูลู). -
ละว้า
แปลว่า : ชื่อชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง ในตระกูลมอญเรียก ละว้า อย่างว่า เขาก็เอากันเขาภูเขาบ้านป่า เป็นละว้าเดียวนี้หากยังเจ้าเอย (ผาแดง).