ค้นหา "คำ" 231 - 240 จาก 1269
-
เจา
แปลว่า : คำเรียกลูกชายคนที่ ๙ ว่า เจา คู่กับลูกหญิงคนที่ ๙ ว่า ลูกเอา. -
เจ้าลุ่มฟ้า
แปลว่า : พระเจ้าแผ่นดินเรียก เจ้าลุ่มฟ้า อย่างว่า ภูมิพนาเงื้อมแดนขุนขวางฮาบ สินส่วยเจ้าลุ่มฟ้าพันท้าวทอดมา (สังข์) มันก็นบนาถแล้วเลยเลิกลงไป เทียวทางจัดฮีบตีนเดินม้า คราวไกลผ้ายหลายยามยินแปบ เลยฮอดเจ้าลุ่มฟ้าทันที่คำวัง (ฮุ่ง). -
เจ้าหมื่นม้าว
แปลว่า : เจ้าผู้มั่งคั่งด้วยทรัพย์สินเรียก เจ้าหมื่นม้าว อย่างว่า บัดนี้หลานก็ยินแคลนไฮ้เงินคำแสนสิ่ง ให้ออกเจ้าหมื่นม้าวใจแจ้งช่อยคูณ (ฮุ่ง). -
เจิง
แปลว่า : เขยิน ฟันที่ยื่นยาวออกเรียก แข้วเจิง อย่างว่า ญิงใดทันตาแข้วขาวเจิงพ้นออก แม้นว่าเลี้ยงลูกเต้ามีได้ใหญ่สูง (คำสอน). -
เจียม
แปลว่า : ระวัง รักษา รักษาคำพูดไม่ให้พลั้งผิดเรียก เจียมปาก อย่างว่า เจียมปากเจียมวาดไว้ยามสลั้งก็หากมี (ภาษิต). -
เจียมปรางค์
แปลว่า : เจ้าหอสูง เจ้าหอคำ อย่างว่า ภูวนาถท้าวชั้นชื่อเงินยาง ทูลสารศรีป่ำปวงบาท้าว อันว่าเจียมปรางค์สร้อยสามศรีสาโรช บุญยื่นน้าวคีงค้อมแนบนอน (ฮุ่ง). -
โจ้น
แปลว่า : ไก่ ที่มีลักษณะใหญ่และสูงเรียก ไก่โจ้น ไก่จ้น ก็ว่า อย่างว่า มือเบื้องซ้ายถือกระบี่ดวงคม สังวาลธรงเฮื่อเฮืองคำล้วน พอคราวแล้วเถิงแถใกล้ฮุ่งไก่ผู้โจ้นขันท้าฮุ่งมา (สังข์). -
ใจมอด
แปลว่า : ผู้มีความเสียใจอย่างมาก เรียก ใจมอด อย่างว่า นางคั่งค้อยใจมอดมัวกระหาย หลานเดียวกูอย่าจำคำนั้น เทื่อนี้ทังแดนเสื้อแสนกือกองมาก เศิกหมู่ล้านรือน้อยบ่กลัวแม่เด (สังข์). -
ใจวิ้น
แปลว่า : ผู้มีใจเกรงกลัว เรียก ใจวิ้น อย่างว่า จาระจาเข้มคำฟุนซีกซาก ภูวนาถน้อยใจวิ้นหว่ากลัว (สังข์). -
เฉลา
แปลว่า : สวย งาม เกลี้ยงเกลา เพราพริ้ง รุปร่างสวยงามเรียก เฉลา อย่างว่า ดูเลิศล้นพ้นกว่าเมืองคน โฉมเฉลาคือดั่งคำเลียงไว้ ชื่อว่าสินธะถาท้าวแนวอินทร์ปลองปลูกมานั้น ก้หากดูเลิศล้ำงามระห้อยดั่งเขียน (สังข์).