ค้นหา "คือ" 361 - 370 จาก 1148
-
จ้าว
แปลว่า : ชื่อพรรณข้าวจำพวกหนึ่ง มีสองชนิด คือ ข้าวเหนียว และข้าวจ้าว เข้าเจ้า ก็ว่า อย่างว่า เข้าเหนียวกับเข้าเจ้า ปนกันบ่มีเบื่อ คือดั่งเชื้อพี่น้องปนได้แฮ่งมัน (บ.). -
จ้าวจ้าว
แปลว่า : อาการปวดระบม ปวดระบมเรียก ปวดจ้าวจ้าว อย่างว่า ปวดจ้าวจ้าวคือผ้ำบ่มหนอง (บ.). -
จีก
แปลว่า : ฉีก ทำให้ขาดออกจากกันเรียก จีก เช่น จีกเสื้อ จีกผ้า อย่างว่า คื่นคื่นช้างย่องย่างเงยงา มันแหลวไหลอาบคีงคือน้ำ พลถือก้ามเต็มไพรฮ้องโห่ เขาก็จาจีกไส้กินแกล้มมี่นัน (สังข์). -
จี่ลี่
แปลว่า : เงียบ สงัด เงียบจนไม่ได้ยินเสียงอะไร เรียก มิดจี่ลี่ อย่างว่า มิดจี่ลี่คือกุดจี่ฟังธรรม (บ.). -
จูบ
แปลว่า : ดึง ดูด เวลาปล่อยว่าวลมจะดูดเอาว่าว เรียก ลมจูบว่าว อย่างว่า จูบจ้าวจ้าวคือว่าวติดลม เอาสำลีซับเลือดเรียก เอายองฝ้ายจูบเลือด. -
เจงเลง
แปลว่า : ใส จาง แกงที่มีน้ำมากมีรสจาง เรียก เจงเลง อย่างว่า ไทไกลนี้เจงเลงน้ำแจ่วข่า บ่คือใสติ้งหลิ้งไทใกล้น้ำแจ่วขิง (กลอน). -
เจ้ย
แปลว่า : แฉลบ นกที่บินแฉลบไปมาเรียก บินเจ้ย อย่างว่า คาดชิบ่ได้บินมาคือนกเจ่า คาดชิบ่ได้บินเจ้ยเจิดหนี (ภาษิต). -
เจ้ย
แปลว่า : หน้าผากที่ลาดลงหรือแหว่งไปข้างหนึ่ง เรียก หน้าผากเจ้ย อย่างว่า หน้าผากเจ้ยคือตักแตนโม ปากที่ไม่มีฟันเรียก คางเจ้ย อย่างว่า มีปากบ่มีแข้วพร้อมคางชิเจ้ยเจิดดัง (ย่า). -
เจา
แปลว่า : หลาน โกนคือลูก โกนเจาได้แก่ ลูกและหลาน (เขมร,ส่วย). -
เจ้า
แปลว่า : ผู้เป็นใหญ่ ผู้เป็นหัวหน้า ผู้ปกครอง ผู้มีอำนาจที่จะดลบันดาลให้ใครเป็นอะไรก็ได้ เรียก เจ้า เจ้าในที่นี้หมายถึงเจ้า ๓ จำพวก คือ เจ้าเรือน เจ้าบ้าน เจ้าวัด.