ค้นหา "คือ" 741 - 750 จาก 1148
-
เหนี่ยน
แปลว่า : ชื่ออาหารโอชาของชาวอีสานชนิดหนึ่ง คือต้มมะเขือแล้วเอามาตำผสมปลาแดก หมากพริก ผักบั่ว หัวเทียม เรียก เหนี่ยนหมากเขือ แซบหลาย. -
สะแบง
แปลว่า : ตกใจกลัว อย่างว่า ทุกที่พร้อมอามาตย์มุนนาย สะแบงเบาตกคมะทวงทังค้าย อุทิยานฮ้อนคือไฟเผาแผ่น เสียงโห่ไฮ้ระงมเฮ้าฮอดเชียง (สังข์). -
สังกด
แปลว่า : ปรากฏ ดูเหมือน อย่างว่า สังกดคือเห็นหน้าปทุมมาน้อยอ่อน (ผาแดง). -
สังขานต์
แปลว่า : สงกรานต์ นักขัตฤกษ์ขึ้นปีใหม่ วันขึ้นปีใหม่โบราณนับเอาวันขึ้นหนึ่งคำเดือน ๕ เรียก วันสังกาศสังขานต์ คือวันขึ้นปีใหม่นั่นเอง อย่างว่า ฮื่นฮื่นข้าหลายส่ำโยธา เพ็งสมภารทั่วดินแดนฟ้า เถิงเมื่อสังขานต์ขึ้นระดูปีฟ้าใหม่ เมื่อใดทุกประเทศท้าวมาเต้าซู่เมือง (ฮุ่ง). -
สังวาด
แปลว่า : แบบอย่าง ทำนอง ท่าทาง ทำนอง เรียก สังวาด วาด ก็ว่า เช่น เทศน์มะทีภาคอีสานมีหลายสังวาด เช่น สังวาดช้างเทียมแม่ ลมพัดไผ่ นกใสบินป๋า กาเต้นก้อน นกเขาทอง ปลาสร้อยเล่นหาด แม่ฮ้างกล่อมลูก แต่ละสังวาดไม่เหมือนกัน ต้องมีครูสอน ถ้าไม่มีครูสอนจะเข้าทำนองที่ว่า เป็นอุยุอะยะคือขี้พระแกมขี้จัว คือจะเอาดีไม่ได้ ดังนั้นครูสอนจึงมีความสำคัญและจำเป็นยิ่งนัก. -
สังเวย
แปลว่า : บวงสรวง เซ่นสรวง การเซ่นสรวงหรือเลี้ยงผี เรียก สังเวย ผีนั้นจะเป็นผีป่าผีดงผีโพงผีพรายผีปอบผีเป้า ผีด้ำ คือผีบรรพบุรุษ ผีทุกจำพวกต้องการให้คนเลี้ยง ถ้าเลี้ยงถือว่าเป็นการเคารพยำเกรง อย่างว่า ยำผีเถ้า ยำเจ้ายืน (ภาษิต). -
สัจจะ
แปลว่า : สัตย์ ความจริง ของจริง (ป. สจฺจ ส. สตฺย) ความจริงมี ๒ คือ จริงโดยสมมติ ได้แก่ คน สัตว์ สิ่งของ จริงโดยปรมัตถ์ ได้แก่ รูปธรรมนามธรรม อย่างว่า สัจจะผู้หญิงนี้คือกวยกะต่าห่าง ถิ้มใส่น้ำไหลเข้าซู่ตา สัจจะผู้ชายนี้คือหินหลักหมื่น ถิ้มใส่น้ำจมปิ้งบ่ตีง (กลอน). -
สาก
แปลว่า : เครื่องมือสำหรับตำ เรียก สาก ทำด้วยไม้แก่นกลมๆ สำหรับตำป่นตำแจ่ว เรียก สากกะเบือ ครกที่ตำข้าวเปลือกเรียก ครกมอง สากมองมี ๓ ชนิด คือ สากตำ สากต่าว สากซ้อม ขนาดของสากมอง สากใหญ่ยาวศอกก้อย สากน้อยยาวสอกกำ สากตำใช้ตำทีแรก สากต่าวใช้ทีสอง สากซ้อมใช้ครั้งสุดท้าย อย่างว่า บุญบ่เคยขี่ช้างย้านแหย่งพาตก บุญบ่เคยขี่ครกย้านสากกระเบือพาเต้น (ผญา) มีแต่ครกบ่มีสากซ้อมตำได้เข้าบ่ขาว (กา) เสียงสากก้อมตะบึงบ้านมี่นัน (สังข์). -
สามสิบกลีบ
แปลว่า : ชื่อเครื่องในวัว คือกระเพาะอาหารหยาบ ข้างในเป็นกลีบ (ปัจจุบันนิยมเรียก ผ้าขี้ริ้ว). -
สายสะพัด
แปลว่า : สายสำหรับประดับช้างหรือม้า มีสามสาย คือที่หน้าอก ที่ท้อง และที่หาง.