หน้าแรก » ผญา » ผญาคติสอนใจ » Page 28
น้องเหมือนหงส์คำผ้าย คอนที่หมายเขาคันธมาส หมื่นต้นรุกขาชาติ น้องหากเมินเหินฟ้าหนี
น้องเหมือนคชาธาร พี่อยากหาญตายเป็นแหย่ง พาดหลังน้องไปทุกแห่ง เป็นข้าใช้ไปทุกยาม
น้องเหมือนงูเหลือมอ้อ ทำไมหนอกินแต่เต่า ดงใหญ่ใยไม่เข้า หากินช้างค่าตัวแพง
น้องเหมือนช้างสูงใหญ่ กินแต่ไผ่สูงระฟ้า พี่ต่ำเหมือนอาชา กินแต่หญ้าหน้าถูดิน
น้องเหมือนไม้ลำยาว ลำอวบขาวเรียวตรงซื่อ ถ้าขายพี่จะซื้อ กี่พันล้านบ่ต่อรอง
ถึงแม้มีภูมิรู้ เต็มพุงอยู่แน่นถึงปาก แต่สอนตนเองยาก ใครจะอยากยอว่าดี
อย่านินทาคนโน้นนี่ ดีไม่ดีส่วนบุคคล อย่าโว โอ้อวดตน ว่าดีล้นกว่าคนทั้งหลาย
พี่เหมือนลำสำเภาค้า ย่อมหาญกล้าฝ่าแก่งใหญ่ คลื่นลมโหมเพียงใด ฝ่าฟันไปไม่หนีถอย
ถ้ามีความรู้สูงกว่าผู้อื่น ก็อย่าถือตัวหยิ่งยโส ให้ลงมาสู่พื้น ยืนดินเหมือนคนอื่นๆ หมายถึง อย่าถือตัวว่าตัวเองการศึกษาสูง รู้มากกว่าผู้อื่น
วาจาพูดคุย ของพวกเราอย่าได้เหินห่าง แม้กายจะอยู่ไกลกัน แต่คำพูดอย่าห่างกัน
หมายถึง ให้ไปมาหาสู่กัน อยู่เสมอ สานสัมพันธ์กันไว้
ถ้าได้กินอาหารดีๆ อย่าลืมน้ำพริกจิ้มผัก ได้กินด้วยถาดทองคำ ก็อย่าลืมถาดกระด้งเก่าๆ หมายถึง ได้ดีแล้วอย่าลืมตัว อย่าลืมผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ
ใจประสงค์จะสร้างทำ แม้ป่าลึกกลางดง ก็ว่าทุ่งนา แต่ใจขี้เกียจ แม้อยู่กลางบ้าน ก็ว่าป่าดง