ผญา คันได้ยินคำเว้า ขมในใน อย่าฟ้าวจ่ม
ได้ยินคำใส่ใคล้ ขมขื่นในอย่าใจเสีย คิดเสียว่าเหมือนขมเพลี้ย ปรุงใส่ลาบซาบแซบนัว
คลังบทความ หน้า 27
ผญา คันว่าใจบ่โสดาด้วย เว้าแม่น กะเป็นผิด
แม้นใจไม่ปรองดอง พูดถูกคลองก็ว่าผิด แม้นใจไม่เป็นมิตร พูดดีเห็นเป็นพูดร้าย
ผญา เจ้าผูแพรผืนกว้าง ปูมา ให้มันเหลื่อม
น้องเหมือนผ้าผืนกว้าง โปรดปูวางเหลื่อมผ้าพี่ สองผืนเหลื่อมกันที เหมือนผืนฟ้าเหลื่อมผืนดิน
ผญา เห็นว่าดำขี้หลี้ อย่าฟ้าวขี่ เฮือกาย
เห็นว่าดำมิดหมี อย่าเพิ่งขี่เรือผ่านเฉย อย่าถอยเรือเว้นเลย เพราะว่าเห็นเป็นคนดำ ยามใดเรือติดแก่ง อาจพึ่งแรงคนดำคล่ำ ช่วยผลักช่วยพายจ้ำ คนตัวดำแต่ใจดี
ผญา เจ้าผูเซื้อซาดิน้ำ สร้างใหญ่ ใสเย็น
น้องเหมือนน้ำบ่อใหญ่ สะอาดใสฉ่ำเย็นนัก ใครหนอจะได้ตัก เนื้อน้ำน้องไปดื่มกิน
ผญา เห็นว่าทุกข์ยากฮ้อน ขอนอนเฮือน
เห็นว่าทุกข์ยากไร้ ขออาศัยอย่ากลัวสิ้นเปลือง เพียงขอพูดสิ้นทุกเรื่อง ส่วนข้าวน้ำไม่ขอกิน
ผญา เห็นว่าผักหมเหี้ยน แคมทาง อย่าฟ้าวย่ำ
ผักหมเหี้ยนริมทาง อย่าเพิ่งย่างเข้าย่ำเหยียบ ยามทอดยอดอาจเทียบ ผักชั้นหนึ่งนึ่งใส่ปลา
ผญา เห็นว่าอี่ตู่เตี้ย เพียงดิน อย่าฟ้าวถาก
แมงลักติดดินเรี่ย อย่าเพิ่งเขี่ยขุดถากถม ยามอยากแกงอ่อมต้ม จะได้ใส่ใบดับคาว
ผญา เจ้าผูจันทร์เทียมด้าว เดือนเพ็ง
น้องเหมือนเดือนวันเพ็ญ ใสแจ้งเด่นลอยเวหา โปรดทอแสงส่งมา ส่องมรรคาพาพี่เดิน
ผญา เจ้าผูหงส์คำผ้าย บ่หมายงอย ต้นไม้ต่ำ
น้องเหมือนหงส์คำผ้าย ย่อมไม่หมายจับคอนต่ำ หมายแต่คอนสูงล้ำ ลำไม้แก่นจึ่งคู่ควร
ผญา เจ้าผูฮัดอิ้งติ้ง เจ้าผูติ่ง มันแกว
เนื้อตันเหมือนมันแกว หวานดั่งแนวเนื้อมันเพา อย่าลืมเสียมเหี้ยนเก่า เคยขุดเจ้าขึ้นจากดิน
ผญา เจ้าผูเดือนเพ็งแจ้ง มีแสง สังบ่ส่อง
น้องเป็นเดือนเพ็ญแจ้ง ใยหวงแสงส่องนภา น้องเหมือนแสงดารา ส่องลงพื้นบ้างเป็นไร