ภาษาอีสานทั้งหมด 10515 - 10524 จาก 17431
-
อั่น
แปลว่า : ร้องเสียงยาว เช่น นกที่ร้องเสียงยาวติดกัน เรียก นกอั่น อย่างว่า เค้าอั่นฮ้องปลายไม้กล่อมไพร (กา) ฟังยินเค้าอั่นฮ้องเฮียงชู้ม่ายเมีย (เวส-กลอน) เสียงนางนีอั่นโอยออยชู้ (สังข์) ผู้ก่งท้าวประดับสั่งสามนาย ขาก็เฮียงมือทูลเลิกลาลงห้อง ผายทางดั้นเดินผลูแว่งแว่ง ฟังยินเค้าอั่นฮ้องเฮียวไม้เยียะวอน (ฮุ่ง) ดีแก่ลมเป่งเปื้องเหมือยหยาดยอยเย็น พุ้นเยอ หิวแฮงหลับชั่วยามในผ้า ฟังยินเซ็นเซ็นเค้าฮันเสียงกิ่วอั่น ดีแก่ช้างอยากหญ้าควาญป้อนซู่ตัว (ฮุ่ง). -
อั้นตั้น
แปลว่า : เรียกคนที่มีเนื้อแน่นว่า แข้นอั้นตั้น ลั้นตั้น ก็ว่า. -
อันธการ
แปลว่า : ความมืด ความมัว ความมืดมน เวลาค่ำ ความเขลา อนธการ ก็ว่า อย่างว่า เมื่อนั้นอามาตย์พร้อมทุกส่ำเสนา เอากันทูลเทโวชอบลางลือไว้ เยียวจักอนธการกลั้วราเชนทร์ชนราษฎร์ ผิดประหลาดล้ำลอนเลี้ยงบ่ควร พระเอย (สังข์). -
อันวย
แปลว่า : การเป็นไปตาม การอนุโลมตาม อันวัย (ป.). -
อันว่า
แปลว่า : ใช้เป็นคำนำหน้านามที่เป็นประธาน เช่นว่า อันว่าคน อันว่าสัตว์ อันว่าสิ่งของ. -
อั๊บ
แปลว่า : มีเสียงเช่นนั้น เช่นของขนาดเล็กตกลงมา เรียก ดังอั๊บ. -
อับเอีย
แปลว่า : คนที่พูดไม่ชัดเจน ไม่แจ่มแจ้ง เรียก เว้าอับเอีย. -
อั๊บฮับ
แปลว่า : แหลก ละเอียด หาชิ้นดีไม่ได้ เช่น ถ้วยแตกละเอียด เรียก มุ่นอั๊บฮับ กินไม่มีเหลือ เรียก เกลี้ยงอั๊บฮับ. -
อัป
แปลว่า : ใช้เป็นคำนำหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า ไปจาก ปราศจาก ไร้ เช่น อัปภาคย์ ไร้โชค ปราศจากโชค อัปยศ ไร้ยศ ปราศจากยศ ใช้ อป ก็มี (ป. ส. อป). -
อัปกะ
แปลว่า : เล็กน้อย นิดหน่อย (ป. อปฺปก ส. อลฺปก).