ภาษาอีสานทั้งหมด 1961 - 1970 จาก 17431
-
กาบ
แปลว่า : เปลือกหุ้มชั้นนอกของต้นไม้บางชนิด เรียก กาบ เช่นเปลือกหุ้มต้นกล้วย เรียก กาบกล้วย หุ้มไม้ไผ่ เรียก กาบลาง กลีบหุ้มดอกบัว เรียก กาบบัว. -
กาบ
แปลว่า : จำนวนนับปีที่ ๑ ของจุลศักราชตรงกับคำว่า เอกศก. -
ก้าบก้าบ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงเป็ดตัวเมียร้อง ดังก้าบก้าบ. -
ก่าม
แปลว่า : กุ่มบก ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งจำพวกกุ่ม ใบเป็นผัก ดองใช้กินได้ ผักดองเรียก ส้มผักก่าม ชื่อต้นไม้เรียก ต้นก่าม. -
ก้าม
แปลว่า : เบื้อง, ข้าง, ฝ่าย เบื้องหรือฝ่ายเรียก ก้าม ก้ำ ก็ว่า เช่นข้างขวาเรียก ก้ำขวา ข้างซ้ายเรียก ก้ำซ้าย ฝ่ายเหนือเรียกก้ำเหนือ ฝ่ายใต้เรียกก้ำซ้าย อย่างว่า ท่อแต่โสกีก้ำแดนใดหายห่วง แค้นแต่ข้าพระบาทเจ้าใจข้องขอดขนัง (สังข์). -
ก้าม
แปลว่า : แข็ง, กระด้าง อากาศแข็งตัวเรียก อากาศก้าม อย่างว่า อากาศก้ามแมนมากมาคอย (สังข์) เลือดข้น เรียก เลือดก้าม อย่างว่า เลือดหลั่งล้นไหลก้ามกาดดิน (สังข์). -
กามทา
แปลว่า : ชื่อเจ้าเมืองนครจำปา อย่างว่า ขอขาบพื้นพงศ์กิ่งกูรณา ฝูงมีของถวายแต่พอเพียงฮู้เมื่อนั้นมหากษัติรย์เจ้ากามทาชมชื่นต้านต่อข้าสองใช้บ่บัง (สังข์). -
ก้ามปู
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ดอกสีเหลือง ผลมีรสหวาน ใช้ปลูกครั่งและทำยาได้ เรียก ต้นก้ามปู ต้นกะปู ก็ว่า อย่างว่า ภูวนาถน้อยวิ่งพระกาโย พระก็ปุนปืนซัดถืกมันเมาบ้า มารมัวกลุ้มกุมศรแสนต่าว เลือดหลั่งล้นทังค้ายดาดแดง (สังข์). -
ก่าย
แปลว่า : ทอด, พาด พาดกะ ไดเรียก ก่ายกะได อย่างว่า หากะไดก่ายไว้ให้หลานหล้าท่องเทียว (ย่า) ตีนหลังเหยียบชั้นฟ้าตีนหน้าก่ายขอบจักรวาล (เวส). -
ก่าย
แปลว่า : คัด, ลอก การเอาเหล็กจารเขียนหนังสือในใบลาน เรียก ก่ายหนังสือ.