ภาษาอีสานทั้งหมด 2497 - 2506 จาก 17431
-
ขา
แปลว่า : ชะอม ชื่อพรรณผักเถาชนิดหนึ่งมีหนาม ใบและยอดมีกลิ่นฉุน กินเป็นอาหารได้ เรียก ผักขา ผักขะ ก็ว่า. -
ขา
แปลว่า : พวก, ข้าง, ฝ่าย. -
ขา
แปลว่า : เขา สรรพนามบุรุษที่ ๓ เรียก ขา ขาเจ้า ก็ว่า อย่างว่า ขาก็ลาบาทเจ้าลุ่มฟ้าสองท้าวทอดเทียน (สังข์) เมืองปะกันนั้นเงินยางเมืองพ่อ ขาแล้ว เฮาจักฮดแจ่มเจ้าสองท้าวใส่เมือง (ฮุ่ง). -
ข่า
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้จำพวกหนึ่ง ในสกุลว่าน ใช้เป็นยาและปรุงอาหารได้ มีหลายชนิด ชนิดที่เกิดตามบ้าน เรียก ข่าบ้าน ชนิดที่เกิดในป่า เรียก ข่าป่าหรือข่าลิง ก็ว่า ชนิดใหญ่เรียกข่าโคม อย่างว่า สับหน่อข่าถืกหน่ออือทือ เหลือแต่คือมันหั้งบ่แม่น (ภาษิต). -
ข้า
แปลว่า : ข้า พวกชาวเขาเผ่าต่างๆ เรียก ข้า เช่น ข้าจะรวย ข้าระแด ข้าตองเหลือง พวกข้าตองเหลือง ถ้าอพยพไปอยู่ที่ไหนใบตองเหลืองหล่นลงมา จะไปอยู่ที่อื่นอีก. -
ข้า
แปลว่า : บ่าว, คนรับใช้ คนที่ยอมรับใช้คนอื่น เรียก ข้าสมัครใจ พ่อแม่เป็นข้าลูกเป็นข้าตาม เรียก ข้าโดยกำเนิด. -
ข้า
แปลว่า : ข้า หมายถึงตัวผู้พูด เรียก ข้า ข้าเจ้า ข้าน้อย ผู้ข้า ก็ว่า. -
ข้า
แปลว่า : ทำให้ด้ายเหนียวและแข็งด้วยการต้ม เรียก ข้าฝ้าย. -
ขาก
แปลว่า : ทำให้เศลษม์ (เสมหะ) หรือสิ่งที่ติดคอให้หลุดออกมา เรียก ขาก คาก ก็ว่า. -
ขากบ
แปลว่า : 1.)ชื่อกางเกงขาสั้นชนิดหนึ่ง มีขาสองขาคล้ายว่าวจุฬา เรียก โส้งขากบ. 2.)ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง มีขาสองขาคล้ายว่าวจุฬา เรียก ว่าวขากบ.