ภาษาอีสานทั้งหมด 4299 - 4308 จาก 17431
-
เช็ด
แปลว่า : ถู เช็ดให้แห้ง เช่น เอาน้ำล้างมือแล้วเช็ดให้แห้ง อย่างว่า สอยวอยสุดสว่ายมือเช็ดผ้า ธรรม์ยำง้อมงามเฉลียวสาโรชเฮียงฮ่วมเจ้าลุ่มฟ้าเทียมไท้แทบบา (ฮุ่ง). -
เชย
แปลว่า : สัมผัสเบาๆ เรียก เชย เช่นลมพัดเบาๆ เรียก ลมเชย อย่างว่า เชยเชยมาดั่งลมเชยไม้ (กา) ขอโผดชมคราวเดียวดั่งลมเชยไม้ (กา). -
เชย
แปลว่า : กระทบ ถูก กระทบง้าวเรียก เชยตาว อย่างว่า ย้านท่อมาเชยตาวต่อกูตายเมี้ยน (ฮุ่ง). -
เชษฐา
แปลว่า : พี่ชาย (ส.) อย่างว่า อานี้ทำใจติดฝ่ายมารมัวใบ้ รือว่าพระวรปิตาใช้หลานดลดั้นยาก บัดนี้อาเล่าแพงยักษ์ล้ำลืมชั้นพระเชษฐา (สังข์). -
เช้า
แปลว่า : เวลาย่ำรุ่งถึงเที่ยงวันเรียก เวลาเช้า. -
เช้า
แปลว่า : กระเช้า เครื่องใช้ที่สานสำหรับใส่สิ่งของเรียก กระเช้า กะช้า ก็ว่า อย่างว่า จวงจันทน์หล้างของแพงทางเทศสะเภาพุ้น บัดนี้มาคั่วห้อยหูกระช้าจ่ายขาย (ปัสเสน). -
เช้ามืด
แปลว่า : เวลาจวนสว่าง จวนสว่างเรียก เวลาเช้ามืด อย่างว่า ตื่นแต่เช้ากินเข้ากับปลา ตื่นสวยกินขวยขี้ไก่โป่ (ภาษิต). -
เชาว์
แปลว่า : เร็ว ไว คนมีสติปัญญาเร็วเรียก คนมีเชาว์ อย่างว่า ช่างให้เชาว์เหลาให้เกลี้ยง (ภาษิต). -
เชิง
แปลว่า : ท่วงที อุบาย อย่างว่า ทรงล่ำเยี้ยมเขาเหล้นหลากเชิง (กา). -
เชิง
แปลว่า : เสบสม สมสู่ การสมสู่อยู่ร่วมของคนหรือสัตว์ คนโบราณเรียก เชิง อย่าว่า กลัวแต่สาวพี่น้องมองเยี้ยมบาดชิเชิง (กา) เขาก้เชิงกันเหล้นคือหมาเป็ดไก่ ช่างบ่อายพี่น้องไกลใกล้ส่องเห็น (บ.).