ภาษาอีสานทั้งหมด 6016 - 6025 จาก 17431
-
ปุ้น
แปลว่า : ปล้น แย่งชิงเอาทรัพย์สินเรียก ปุ้น อย่างว่า ฝูงเผ่าเชื้อชั้นชาติแนวนามมากิน ลูกจักคุมพลายชนส่งแฮงฮุมปุ้น ผัดว่าวังเอาได้นางงามกลางหมู่คนพ่องม้าชายพุ้นช่วยชู แด่เนอ (ฮุ่ง). -
ปุ้นท้อง
แปลว่า : คลื่นไส้ เรียก ปุ้นท้อง เช่นกินอาหารที่มีพิษแล้วคลื่นเหียนอาเจียนเรียก ปุ้นท้อง. -
ปุ้ย
แปลว่า : ละเอียด ถ้วยโถโอจานที่แตกหาชิ้นดีไม่ได้ เรียก มุ่นอุ้ยปุ้ย. -
ปุ่ยลุ่ย
แปลว่า : แก้มที่อวบอัดเต็มงามเรียก แก้มปุ่ยลุ่ย อย่างว่า แก้มปุ่ยลุ่ยแก้มเจ้าปุ่ยลุ่ย ขี้กะลุ่ยแต่น้อยบ่เป็นตาอยากชม บาดใหญ่ขึ้นมาเหลียวเบิ่งขากลมกลมเหลียวเบิ่งนมขาวขาว ฮาวท้องพันพันอยากแก้ส้งขึ้นลั่นอยู่จ่าวจ้าว (กลอน). -
เปอเคอ
แปลว่า : สิ่งของที่เป็นแผ่นวางไว้ไม่เป็นระเบียบ อย่างว่า เห็นว่าเปอเคอตั้งกลางพาอย่าฟ้าวอยาก ย้านมันเป็นต่อนง้วนกินแล้วชิบ่ยืน (ย่า). -
เป้อเจ้อ
แปลว่า : สิ่งที่เป็นวงกลมหรือดอก ถ้าใหญ่เรียก ดอกเป้อเจ้อ เล็กเรียก ดอกป้อจ้อ ป้อจ้อแป้แจ้ ก็ว่า. -
เปอะ
แปลว่า : ฉาบ ทาบ เช่น เอากระด้งมาทาบกันไว้ เรียก เปอะไว้. -
เปิก
แปลว่า : ถลอก ขาถลอกเรียก ขาเปิก. -
สง
แปลว่า : เทข้าวที่นึ่งสุกแล้วออกจากหวดใช้ไม้เกลี่ยไปมาให้ข้าวเย็น เรียก สงข้าว สว่ายข้าว ส่ายข้าว ก็ว่า ใช้คันหลาวยกฟางขึ้นจากกองเพื่อให้เมล็ดข้าวในฟางหล่นออก เรียก สงเฟือง. -
ส้ง
แปลว่า : คนไทยจำพวกหนึ่งซึ่งมีจารีตประเพณีภาษาพูดเหมือนลาว เรียก ลาวส้ง.