ภาษาอีสานทั้งหมด 7439 - 7448 จาก 17431
-
แพ้ว
แปลว่า : แขวนหรีอปักรูปหุ่นคนไว้ในนา เพื่อป้องกันนกหรือกาไม่ให้รบกวนข้าวในนา เรียก แพ้วนก แพ้วกา. -
แพ้แว้
แปลว่า : เปิดเผยจนมองเห็นได้ทุกแง่ทุกมุม เรียก แพ้แว้. -
แพศย์
แปลว่า : คนในวรรณะที่ ๓ แห่งสังคมชาวฮินดู ในประเทศอินเดีย วรรณะ ๔ มี กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ สูทร. (ป. เวสฺส ส. ไวศฺย). -
แพ้ฮู้
แปลว่า : สู้ความรู้ หรือชั้นเชิงไม่ได้เรียก แพ้ฮู้. -
โพ
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้จำพวกหนึ่ง มี ๒ ชนิด คือ โพศรีและโพชัย อย่างว่า โพศรสร้อยใบดกนกแกว่น หมากมันหวานจ้อยจ้อยกาเอี้ยงแฮ่งสงวน (ผญา) ชาติเพิ่นแม่นชาติโพ ๙าติโตแม่นชาติพร้าว นานปานใดจั่งซิมีผู้น้าวดึงพร้าวเข้าใส่โพ (ผญา). -
โพ่
แปลว่า : โคลนที่มีน้ำขัง เวลาวัวควายเข้าออกวัวควายไปขี้ใส่ น้ำดำเหมือนน้ำครำ เรียก โพ่ ขี้ตมโพ่ ก็ว่า. -
โพ่
แปลว่า : แตกตื่น การแตกตื่นตกใจของนกแล้วบินไปพร้อมกันเรียก แตกโพ่ อย่างว่า จอแจฮ้องเฮียวโพแตกโพ่ วอกแวกหวึ้นเย็นสมิ้งมิดดี ดูดาวดั้งเทิงหัวคนละผู้พุ้นกะชู้พี้กะชู้คือไม้ง่าบ่มี (ผญา). -
โพง
แปลว่า : คนที่ชอบกินของดิบ เช่น กบดิบ เขียดดิบ ลาบดิบ ลาบเลือดดิบ นานเข้ากินของสุกไม่ชอบ เลยเกิดเป็นเป้า คือ ลักกินของดิบ โบราณเรียกคนชนิดนี้ว่า ผีเป้า ผีโพง คือลักกินของดิบของดาย. -
โพง
แปลว่า : พอง โรคที่ทำให้พุพองขึ้นตามแข้งขา หูตา เรียก โพง เช่น แข้งโพง ขาโพง อย่างว่า ตีนโพงพื้นหมหนองเป้เปื่อย (กาไก). -
โพงยา
แปลว่า : น้ำเหล้าโบราณเรียก โพงยา อย่างว่า โพงยายายแจกไลลงล้น คนกลมก้ามกินเมาทุกที่ เจ้าลุ่มฟ้าเตินเหล้นม่วนเมือง (สังข์).