ภาษาอีสานทั้งหมด 8176 - 8185 จาก 17431
-
แยก
แปลว่า : แตกจากกัน พรากกัน อย่างว่า เมื่อนั้นกันดารเห็นแยกพลพลันล้อม เสียงอือเพี้ยงโดยดินดาแตก ช้างพ่องม้ามารแล้วส่วนสน (สังข์). -
แยง
แปลว่า : ส่องกระจก เรียก แยงแว่น อย่างว่า ทรงเพศย้องแยงแว่นสอยวอย (ฮุ่ง) ลางเถ้าหลงลืมเถ้ามัวเมาว่ายังหนุ่ม แยงแว่นหัวยุ้มยุ้มกุมเอ้ตั้งแต่โต (กาพย์ปู่) ใจบ่ใสต่อน้ำแยงเงากะบ่ส่อง ใจบ่ใสต่อฆ้องตีกระเบื้องกะบ่ดัง (กลอน). -
แยง
แปลว่า : เดินตรง มุ่งหน้า อย่างว่า แยงคีรีป่าขำเขาเงื้อม (กาไก) แส้หมู่ม้าเดินดุ่งดาระวัง แยงที่อุทิยานประดับจอดเกยเฮียงฮ้าน เซ็นเซ็นข้าทังปวงปลงเครื่อง เอื้อยมุ่งเมี้ยนระวังชั้นนอกใน (สังข์). -
แยง
แปลว่า : เดินไม่หยุด เช่น วัว ควาย ไม่กินหญ้ามีแต่เดินไป เรียก งัวแยง ควายแยง. -
แย่ง
แปลว่า : ผ้าขาวทอห่างๆ เหมือนผ้ามุ้ง ใช้ช้อนปลา หรือกุ้ง เรียก ผ้าแย่ง ผ้ากะแย่ง ก็ว่า. -
แย่ง
แปลว่า : ชิงเอา ฉวยเอา อย่างว่า เขาก็เห็นสะใบซ้องในขันของเสี่ยงนางนั้น เขาก็แย่งยาดสู้ฉวยได้เสื่องเสีย (สังข์). -
แย้ม
แปลว่า : แสดงอาการยิ้มเรียก แย้ม อย่างว่า ปากกล่าวต้านหัวแย้มดั่งชิจา (กา) บาไทแย้มยินสงวนสนุกมาก ผู้แก่นชั้นสองเจ้าที่ยำ (ฮุ่ง). -
แยมแย่ง
แปลว่า : แดงแจ๋ อย่างว่า ยามเมื่อเทียวทางแท้คอยคือม้าปล่อย ทวารว่องโหว้ขาวล้านเดิ่นแดง ตาซุ่มย้อยแยมแย่งฮิมแดง ยามเมิลเมียงหมี่ตอมฮิมจื้น (สังข์). -
โย้
แปลว่า : เอนเพราะไม่ตรง เรียก โย้ เช่น เขียนหนังสือโย้ เรือนโย้. -
โยก
แปลว่า : เคลื่อนคลอน เอาใจ อย่างว่า คนชังให้ยอแยงปานแว่น ติโยกเย้าเอาถ้อยซู่ความ (ลึบ).