ภาษาอีสานทั้งหมด 8686 - 8695 จาก 17431
-
วึบ
แปลว่า : ไฟลุกไหม้ทันทีทันใด เรียก ไฟลุกวึบ. -
วืก
แปลว่า : จมูกที่แหว่งขนาดกลาง เรียก ดังวึก. -
วือวือ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงแกว่งชะนูดังวือวือ. -
วื่อวื่อ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่นเสียงไฟไหม้แล้วลุกลามไปดังวื่อวื่อ. -
วุบ
แปลว่า : อาการที่แสงไฟลุกขึ้นแล้วดับไปทันที เรียก มอดวุบ. -
วู่
แปลว่า : อาการที่เปลวไฟลุกพุ่งใส่เรือน เรียก ไฟวู่ใส่เฮือน. -
วู่วู่
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงลมพัดดังวู่วู่ อย่างว่า หอมดอกจิกมาหวั้งหวั้ง หอมดอกฮังมาวู่วู่ หอมดอกดู่มาแบ่งก้าน คือเจ้าชิแบ่งสอง (กลอน). -
เว
แปลว่า : เห เฉ หัวเรือที่เห เรียก เฮือเว อย่างว่า คึดอยากจงใจค้ำก็มาเวทางถ่อเฮือนนอ (สุด). -
เว่อ
แปลว่า : ส้มซ่า ชื่อส้มชนิดหนึ่ง เปลือกหนา เรียก หมากเว่อ อย่างว่า ที่นั้นเป็นป่าไม้หวานส้มเว่อนาว (กาไก) ฝูงหมู่เฟืองไฟส้มนาวกานแกมเว่อ (เวส-กลอน). -
เว้อ
แปลว่า : บาน ปากบานเรียก ปากเว้อ อย่างว่า งัวบ่กินหญ้าอย่าได้ข่มเขาหัก หมูบ่กินฮำอย่าตีดังชิเว้อ (ภาษิต) อย่าได้ติดตามส้นของคนท้องยึ่ง มันชิตดใส่เจ้าดังเว้อปึ่งเหม็น (ย่า) มีหมาขาห้านมีแมวขาเด่ มีหมูปากเว้อมีม้าปากเหวอ (ย่า).