ภาษาอีสานทั้งหมด 8708 - 8717 จาก 17431
-
แว้
แปลว่า : ด่าง แด่น วัวที่มีจุดด่างอยู่ตรงหน้า เรียก วัวหน้าแว้ คนที่มีปากปิดไม่สนิท เรียก คนปากแว้. -
แวง
แปลว่า : พืชน้ำชนิดหนึ่ง คล้ายต้นกก ลำต้นสามเหลี่ยม เรียก ต้นแวง หอกที่มีรูปสามเหลี่ยมเหมือนต้นแวง เรียก หอกแวง. -
แวง
แปลว่า : รุ่น หนุ่ม ชายที่กำลังแตกเนื้อหนุ่ม เรียก บ่าวแวง หญิงที่กำลังแตกเนื้อสาว เรียก สาวแวง. -
แว่ง
แปลว่า : ไหว ติง ใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไปมา เรียก ปลิวแว่ง. -
แว่งแว่ง
แปลว่า : เร่ง รีบ เดินทางโดยเร่งรีบเปรียบเหมือนลมพัดใบไม้ เรียก แว่งแว่ง อย่างว่า แว่งแว่งข้ามไพรใหญ่สิงขร ทางยาวยานย่อมเขียวทุกมื้อ แม้งหนึ่งเถิงที่บุรีชั้นนครหลวงท้าวซึ่ม เฮือนใหญ่ออระทื้อเฮืองเท้าทั่วนิคม (ฮุ่ง). -
แวด
แปลว่า : ระวัง รักษา ล้อม อย่างว่า เมื่อนั้นยักษ์หมู่ล้านระวังแวดบาบุญ (สังข์) ขอแยกทื้นช้างแกว่งเงยงา ใสพลายแยงข่มชูชนช้าง หลายวันกลั้วคุชสิงห์กวนแก่ อ้ายคว่างอ้อมระวังไว้แวดวัง (ฮุ่ง). -
แวดแวด
แปลว่า : แหวแหว เสียงของคนดุที่เปล่งเสียงดังจนแก้วหูจะแตก เรียก แวดแวดฬ -
แวน
แปลว่า : นกกาแวน ชื่อนกชนิดหนึ่งเรียก นกแจนแวน อย่างว่า นกแจนแวนเป่าแคนอ้อมบ้าน (บ.). -
แวน
แปลว่า : มาก ยิ่ง เช่น เบามากเรียก แวนเบา หนักมากเรียก แวนหนัก ฮ้ายยิ่งเรียก แวนฮ้าย ดียิ่งเรียก แวนดี แข็งยิ่งเรียก แวนแข็ง อย่างว่า ขาก็ทูลบาทแล้วเลยว่าแวนแข็ง หลานก็ทวนคำงามกล่าวเชิญชมต้าน สังว่าลังแข็งข้อขีนความให้โทษฉันนี้ บ่กว่าเจ้านครล้านผ่อใกล หั้นแล้ว (ฮุ่ง). -
แว่น
แปลว่า : ชื่อผักชนิดหนึ่งเกิดตามหนองน้ำ เรียก ผักแว่น อย่างว่า เจ้าแล้นแค้นผักแว่นเครือคำ (ผญา).