ภาษาอีสานทั้งหมด 8896 - 8905 จาก 17431
-
วาทกะ
แปลว่า : ผู้ประโคม ผู้บรรเลงดนตรี นักดนตรี (ส.). -
วาทนะ
แปลว่า : การประโคม การบรรเลงดนตรี (ส.). -
วาทย
แปลว่า : เครื่องประโคม เครื่องบรรเลง เครื่องเป่า เรียก วาทย์ วาทย์ ก็ว่า (ส.). -
วาน
แปลว่า : ขอให้ช่วยทำแทนตัว เรียก วาน อย่างว่า เพิ่นบ่เอิ้นอย่าขาน เพิ่นบ่วานอย่าซ่อย มักซ่อยแท้ให้พิจารณา (เสียว). -
ว่าน
แปลว่า : ชื่อพืชจำพวกหนึ่ง เรียก ว่าน หว้าน ก็ว่า มีหลายชนิด มีหัวบ้าง ไม่มีหัวบ้าง บางชนิดใช้กินเป็นอาหาร เช่น ว่านตูบหมูบ บางชนิดเป็นว่านคงหอกดาบหลาวแหลม เช่น ว่านกระจาย ว่านดักแด้ บางชนิดใช้ทำเสน่ห์ เช่น ว่านเสน่ห์จันทน์ อย่างว่า คนต่างบ้านว่านต่างสวน (ภาษิต). -
วาปี
แปลว่า : หนองน้ำ บึง (ป.ส.). -
วาย
แปลว่า : หมด สิ้น ตาย อย่างว่า สงสารนี้แสนวายเวียนคอบ (กาไก) พระก็กลัววายแท้ทั้งแดนมุดมอด (สังข์) แหนงว่าถือดีแล้ววางเวนอั้วค่า สังจักวายคอบสู้ท้าวท่านเองกา (ฮุ่ง). -
วายวาย
แปลว่า : เสียงร้องอย่างนั้น เช่น เสียงร้องในเวลาประสบอันตราย. -
วาโย
แปลว่า : ลม ลมเรียก วายะ วาโย ก็ว่า อย่างว่า บาเถิงเท้าวาโยพัดแกว่ง (กาไก) วาโยเผลียงป่าตาวแปนก้าน (กาไก) หลิงเห็นไม้มุ่งดั้วดงมืดมุงสี พุ้นเยอ วาโยเผลียงฟาดแปนปิวเบื้อง ฟังยินแจนแจนฮ้องปักษีเขาแขก คอยหมากไม้เมิลชู้เสียดเสียง (สังข์) (ป.). -
วายันโยง
แปลว่า : ลมพัด อย่างว่า เล็งฝ่ายฟ้าเศร้าฮูปราหู วายันโยงเบิกตาลตีนบ้าน ชะบุเนื้อบาเจืองจงพี่ พอเมื่อสูรย์ล่วงล้านลงล้ำเหลี่ยมเขา (ฮุ่ง).