ภาษาอีสานทั้งหมด 8901 - 8910 จาก 17431
-
วาปี
แปลว่า : หนองน้ำ บึง (ป.ส.). -
วาย
แปลว่า : หมด สิ้น ตาย อย่างว่า สงสารนี้แสนวายเวียนคอบ (กาไก) พระก็กลัววายแท้ทั้งแดนมุดมอด (สังข์) แหนงว่าถือดีแล้ววางเวนอั้วค่า สังจักวายคอบสู้ท้าวท่านเองกา (ฮุ่ง). -
วายวาย
แปลว่า : เสียงร้องอย่างนั้น เช่น เสียงร้องในเวลาประสบอันตราย. -
วาโย
แปลว่า : ลม ลมเรียก วายะ วาโย ก็ว่า อย่างว่า บาเถิงเท้าวาโยพัดแกว่ง (กาไก) วาโยเผลียงป่าตาวแปนก้าน (กาไก) หลิงเห็นไม้มุ่งดั้วดงมืดมุงสี พุ้นเยอ วาโยเผลียงฟาดแปนปิวเบื้อง ฟังยินแจนแจนฮ้องปักษีเขาแขก คอยหมากไม้เมิลชู้เสียดเสียง (สังข์) (ป.). -
วายันโยง
แปลว่า : ลมพัด อย่างว่า เล็งฝ่ายฟ้าเศร้าฮูปราหู วายันโยงเบิกตาลตีนบ้าน ชะบุเนื้อบาเจืองจงพี่ พอเมื่อสูรย์ล่วงล้านลงล้ำเหลี่ยมเขา (ฮุ่ง). -
ว่ายาก
แปลว่า : ดื้อดึง ไม่อยู่ในโอวาท. -
วายามะ
แปลว่า : ความพยายาม ความหมั่น ความบากบั่น (ป.). -
วาเยศ
แปลว่า : ลม อย่างว่า วาเยศเบื้องเอียงอว่ายเมือแลง (กาไก) วาจาปลิ้นโดยกระบวนวาเยศ (กา) วาเยศยู้แถวไม้วี่วอน (สังข์). -
วารณ
แปลว่า : ช้าง (ป.ส.) วารณกร น. งวงช้าง (ส.). -
วิ่ง
แปลว่า : อาการที่เกิดลมหมุนเวียนในศรีษะ เรียก วิ่ง วิ่งเวียน ก็ว่า.