ภาษาอีสานทั้งหมด 9314 - 9323 จาก 17431
-
สำมะปิ
แปลว่า : สารพัด ทุกสิ่งทุกอย่าง สัพพะปิ สำปะปิ ก็ว่า. -
สำเริญ
แปลว่า : สุข สำราญ อย่างว่า ให้ค่อยคงอยู่สร้างศีลแก้วส่ำเริญ พระเอย (กาไก) ยังค่อยเกื้อก่งพื้นเสถียรหมั้นส่ำเริญ (กาไก). -
สำสา
แปลว่า : ต้นก้ามปู ฉำฉา ก็ว่า ต้นสำสาเป็นต้นไม้เหมาะสำหรับปลูกครั่ง แต่น้ำหนักเบา สู้ครั่งที่ปลูกต้นแกไม่ได้ ครั่งที่ปลูกต้นแกมีน้ำหนักสีแดง. -
สำหาว
แปลว่า : อวดเก่ง จองหอง สะหาว สามหาว ก็ว่า. -
สิ
แปลว่า : คำขึ้นต้นเพื่อเสริมข้อความให้เด่นชัดหรือให้สละสลวย โดยมากใช้ขึ้นต้นคำกิริยา เช่น สิไป สิมา สิอยู่ สิกิน เป็นต้น. -
สิก
แปลว่า : กระโดขึ้น เรียก สิก เช่น กระโดดขึ้นหลังม้า เรียก สิก อย่างว่า สิกขึ้นม้าคอแง้นแล่นหัน (บ.). -
สิก
แปลว่า : ลาสิกขา เรียก สิก เมื่อบวชเป็นพระหรือสามเณรไม่สามารถจะอยู่ในเพศต่อไปก็ลาสิกขาออกมาประกอบอาชีพของคฤหัสถ์ เรียก ลาสิก ลาสิกขา ก็ว่า. -
สิกข์
แปลว่า : การศึกษา การเล่าเรียน เมื่อบวชแล้วจะต้องศึกษาเล่าเรียนในศีล สมาธิ ปัญญา อย่างว่า บวชเฮียนสิกหา (ภาษิต). -
สิกขามานา
แปลว่า : สามเณรหญิงที่ได้รับการอบรมเป็นเวลา ๒ ปี เพื่ออุปสมบทเป็นภิกษุณี (ป.). -
สิง
แปลว่า : ชื่องูไม่มีพิษชนิดหนึ่ง เรียก งูสิง อย่างว่า แนวนามเชื้อสิงคงป้องห่าง พิษบ่ฮ้อนกลายใกล้เพิ่นบ่กลัว (กลอน).