ภาษาอีสานหมวด "ก" 1011 - 1020 จาก 1872
-
กะเล่ง
แปลว่า : ชื่อเครื่องมือเก็บเส้นไหมให้เป็นปอย เรียก กะเล่ง เล่ง ก็ว่า. -
กะเล็น
แปลว่า : ชื่อสัตว์ชนิดหนึ่ง จำพวกไต่ไม้ ตัวเล็กขนาดหนูซิง เรียก กะเล็น อย่างว่า กะเล็นฮอกจ้อนเหนอ้มห่านหอน (สังข์). -
กะเล็น
แปลว่า : ชื่อแมลงชนิดหนึ่ง คล้ายจักจั่น แต่ตัวใหญ่กว่า ร้องเพลงไพเราะ เรียก แมงกะเล้น แมงง้วง ก็ว่า. -
กะเล็น
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ดอกชนิดหนึ่ง สีขาว ดอกมีกลิ่นหอม เรียก ดอกกะเล็น อย่างว่า มีดอกด้ายช้าค่างเครือสะเทิน กาวกะเล็นเกียงกลิ่นหอมโฮยเฮ้า ฟันยินยูงสูรผู้สันดอยดังมี่ ค่างด่างช้างเสียงห้าวแกว่งกระดิง (สังข์). -
กะเลวะราก
แปลว่า : ทรากศพ ซากคนตาย เรียก กะเลวะราก. -
กะเลา
แปลว่า : อินทนิล ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เรียก ต้นกะเลา อะเลา กากะเลา ก็ว่า อย่างว่า กากะเลาเกียงกลิ่นหอมโฮยเฮ้า (กา). -
กะเลิง
แปลว่า : ชื่อคนลาวจำพวกหนึ่ง เรียกลาวซ้ง ไทกะเลิง ก็ว่า อย่างว่า มีไหมบ่มีครั่งย้อมชิเป็นป่านชาวกะเลิง ดำ บ่แดงพอกะเทินส่วนชิเสียเชิงผ้า (ย่า) เป็นดั่งไทกะเลิงหล้างบายหลาแถลงแขก (บ.). -
กะโล้
แปลว่า : ชื่อภาชนะชนิดหนึ่ง สานด้วนไม้ไผ่เป็นตาถี่ รูปกลมคล้ายเขิงสำหรับตักปลา เรียก กะโล้. -
กะโล้
แปลว่า : ตาเหลือก ตาถลน คนตาเหลือกเรียก ตากะโล้ ตาโล้ ก็ว่า อย่างว่าบางพ่องฟ้อนแย่งตากะโล้หลอกสาว (สังข์). -
กะโลกกะเลก
แปลว่า : รีบมองดูข้างหน้าข้างหลังโดยไม่สุภาพเรียบร้อย เรียก กะโลกกะเลก.