ภาษาอีสานหมวด "ก" 1001 - 1010 จาก 1872
-
กะลา
แปลว่า : ดูกหัว กะโหลกหัว เรียก กะลา. -
กะลากาน้ำ
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่ง ตัวใหญ่ ขนสีดำคล้ายกา คอยาว หากินตามลำน้ำลึกเรียก นกกะลากาน้ำ กาน้ำ ก็ว่า อย่างว่า บัดนี้เฮาจักพรากเพื่อนพ้อมเมือสู่เป็งจาลก่อนแล้ว ทังปวงสูอยู่ยาเศร้า มยุราเค้าประหิดเหียนหงส์เหบ ตะลุมไก่กุ้มกาน้ำเจ่าจอง (สังข์). -
กะลาทาทวด
แปลว่า : เลอะเทอะเปรอะเปื้อนการทำโดยไม่มีความสะอาด เรียก กะลาทาทวด อี่ลาทาทวด ก็ว่า. -
กะลาหัว
แปลว่า : การพูดดูถูกคนที่ต่ำทรามว่า กะลาหัวมันซิมีอิหยัง ขี้หาซิจี่กะบ่มี. -
กะลำ
แปลว่า : สิ่งใดที่ทำลงไปแล้ว ไม่ดีไม่งามเกิดโทษเกิดภัย เป็นเสนียดจัญไรแก่ตนและผู้อื่น โบราณเรียก กะลำ คะลำ ขะลำ ก็ว่า อย่างว่า กินเข้าโตโสความเพิ่น คะลำ พ่อแม่ลูกเมียเฮือนเดียวกันบ่กินเข้าพร้อมกัน คะลำ หัวโล้นอยากลำ หัวดำอยากเทศน์ คะลำ (ประเพณี). -
กะลำซำซอย
แปลว่า : ทำไม่ถูกต้องตามรีดบ้านคลองเมือง เรียก กะลำซำซอย. -
กะล่ำปี
แปลว่า : ชื่อผักกาดชนิดหนึ่ง ใบห่อเข้าติดกัน เรียกว่า ผักกะล่ำปี. -
กะลำพัก
แปลว่า : แก่นไม้หอมชนิดหนึ่ง ใช้อบเสื้อผ้าให้มีกลิ่นหอม หรือผสมยาเรียก กะลำพัก กำพัก ก็ว่า. -
กะลึม
แปลว่า : หวายเส้นใหญ่ หวายเส้นใหญ่ เรียก หวายกะลืม หวายหลึม หวายกะลึมบอง หวายกะบอง ก็ว่า. -
กะลุม
แปลว่า : ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ชนิดหนึ่ง ใหญ่และยาว สำหรับใส่เสื้อผ้าไว้เป็นแรมปี กะลุม กะปุ่ม ก็ว่า.