ภาษาอีสานหมวด "ก" 981 - 990 จาก 1872
-
กะย่อง
แปลว่า : ชื่อภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่ชนิดหนึ่ง สำหรับใส่เครื่องสักการะบูชา มีพระพุทธรูปและของค้ำคูณมีคุค เขา นด งา เป็นต้น เรียก ขันกะย่อง. -
กะยอม
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง มีดอกหอมบานในฤดูแล้ง เรียก ต้นกะยอม ขะยอม คะยอม พะยอม ก็ว่า อย่างว่า เดือนสามค้อยกะยอมบานใบหล่น (กา) หลายส่ำเชื้อกะยอมเทศทองหลาง หอมเหลือทุกทั่วไพรพงกว้าง ผ่อเห็นพังทลายขึ้นดอยแดนดงสนั่น บ่ฮู้ฮ้อยระวังเจ้ามืดมัว (สังข์). -
กะยะ
แปลว่า : ช่วง, ระยะเวลา, เวลา การทำที่มีเวลาหยุดพักผ่อน เรียก กะยะ ระยะ ก็ว่า. -
กะยัง
แปลว่า : ชื่อภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ชนิดหนึ่ง คล้ายกะบุงแต่เล็กกว่า สำหรับใส่สิ่งของ พวกภูไทนิยมใช้ เรียก กะยัง. -
กะยังกะยาย
แปลว่า : กระจัดกระจาย, เรี่ยราด การเก็บสิ่งของไม่เป็นระเบียบ เรียก กะยัง กะยาย ซะซายยายยัง ก็ว่า -
กะย่า
แปลว่า : ชื่อผักชนิดหนึ่ง เกิดตามป่า ลำต้นเล็กๆ มีหนาม สีแดงเรื่อ มีกลิ่นหอม รสเปรี้ยวฉุน กินกับซุบหน่อไม้ดีนักแล เรียก ผักกะย่า ผักก้านย่า ผักกาดย่า ก็ว่า. -
กะยือ
แปลว่า : โรคหืด ชื่อโรคชนิดหนึ่งเกี่ยวกับเศลษม์ เวลาเป็นหายใจไม่สะดวก เรียก โรคกะยือ คะยือ ขี้กะยือ ก็ว่า -
กะยุมกะย้วย
แปลว่า : การกินเลอะเทอะ มูมมามไม่สะอาด เรียก เฮ็ดกะยุมกะย้วย มะยุ้มมะย้วย ก็ว่า. -
กะยุ้มกะแย้ม
แปลว่า : การยิ้มโดยกระดากอาย เรียก กะยุ้มกะย้วย. -
กะเยิม
แปลว่า : สิ่งที่เป็นตามสภาพหรือปล่อยไว้ตามสภาพของมัน เรียก กะเยิม อย่างว่า ไซใส่หลังหล้าบ่หมาน ถึงกะใส่ไว่บ่ถืกกะใส่ไว้ ตามแต่กะเยิมปลา (บ.).