ภาษาอีสานหมวด "ก" 991 - 1000 จาก 1872
-
กะแยง
แปลว่า : ปลาแขยง ชื่อปลาไม่มีเกล็ดชนิดหนึ่ง เกิดในน้ำจืด เรียก ปลากะแยง ขะแยง ก็ว่า อย่างว่ามีหมู่ซิวขาวเพี้ยกะแยงยอนกั้งโก่น ประดับเลียบล้อมวังหว้าหว่างหีน (สังข์). -
กะแยง
แปลว่า : ผักกระออม ชื่อผักชนิดหนึ่งเกิดตามท้องนาหรือที่ลุ่ม มีรสหอมฉุนเรียก ผักกะแยง ขะแยง ก็ว่า ใส่ต้มส้มกบจะให้รสชาดดีแท้. -
กะโยม
แปลว่า : ญาติโยม คนที่ไม่ได้บวชเป็นพระภิกษุหรือสามเณรเรียก กะโยม หรือพระภิกษุ สามเณร เรียกชาวบ้านว่า กะโยม. -
กะโยมวัด
แปลว่า : ศิษย์วัดที่ไม่ได้บวชแต่อยู่อาศัยวัดและรับใช้พระเณร เรียก กะโยมวัด. -
กะลกกะลน
แปลว่า : ทำโดยรีบเร่งแต่ไม่เรียบร้อย เรียก กะลกกะลน. -
กะลวดกะลาด
แปลว่า : ล้างถ้วยโถโอจานไม่สะอาด เรียก กะลวดกะลาด. -
กะลอ
แปลว่า : เกราะ เกราะที่ทำด้วยไม้กระดานหนาสี่เหลี่ยมเสี้ยมหัวเสี้ยมท้าย แขวนไว้ที่บ้านเจ้าบ้านเจ้าเมือง เวลามีเหตุการณ์เกี่ยวกับบ้านเมืองก็ตีเกราะนี้ เกราะนี้เรียกกะลอ ขอ ขอลอ กอลอ ก็ว่า. -
กะลอกกะแลก
แปลว่า : การแสดงอาการหลุกหลิกของเด็กเรียก กะลอกกะแลก ของผู้ใหญ่ว่า กะโลกกะเลก. -
กะลอม
แปลว่า : ชื่อภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่ชนิดหนึ่ง ตาห่างเหมือนกะทอ สำหรับใช้สิ่งของเวลาเดินทางไกล เรียก กะลอม ชะลอม ก็ว่า. -
กะลังกะลาด
แปลว่า : ไม่เป็นระเบียบ ไม่เรียบร้อย เช่น ทิ้งของเกลื่อนกลาด.