ภาษาอีสานหมวด "ก" 1211 - 1220 จาก 1872
-
กิ่ง
แปลว่า : นิ้วก้อย นิ้วมือที่เล็กกว่าทุกนิ้วเรียก กิ่ง กิ่งก้อย นิ้วก้อย ก็ว่า อย่างว่า นีรมิตกิ่งก้อยแทนจู้ดูดนม (กา) อยากกินหลายได้กินท่อก้อย อยากกินน้อยได้กินท่อโป้มือ (ภาษิต). -
กิ่ง
แปลว่า : เทียนกิ่ง เทียนที่เอามารวมกันสองเล่ม แล้วหักเล่มหนึ่งตรงกลาง เทียนนั้นจะกลายเป็นเทียนกิ่ง เทียนกิ่งนี้ใช้ในเวลาเถราภิเษกพระสงฆ์ขึ้นเป็นสำเด็ด ยาชา ยาครู. -
กิ่ง
แปลว่า : ง่าไม้เรียก กิ่งไม้ อย่างว่า กกบ่เตื้องตีงตายตั้งแต่ง่า ง่าบ่เหลืองไปเตื้องตั้งแต่ใบ (ผญา). -
กิ่ง
แปลว่า : แขนงไม้เล็กๆ เรียก กิ่งไม้ อย่างว่า สิบแหนงไม้ซาวแหนงไม้บ่ปานแหนงไม้ดู่ สิบแก่นคู้ซาวแก่นคู้บ่ปานไม้แก่นจันทร์ (ผญา). -
กิ่ง
แปลว่า : กิ่งไม้ใหญ่เรียก สาขา กิ่ง ก็ว่า อย่างว่า เจ้าผู้หงษ์คำผ้ายกลายเขาคันทมาทน์ เจ้าชิแยงใส่ไม้โพดั้วฮ่มเขียว บาดว่าสาขาไม้ใบบางเหลืองหล่น ผัดชิได้อ่าวโอ้คนิงไม้อยู่ดงละนอ (กลอน). -
กิ่ง
แปลว่า : ชื่อกลองชนิดหนึ่ง ก้นสอบ ปากกว้าง หุ้มหน้าเดียว ใช้ตีแข่งกันในงานเทศกาลงานต่างๆ เรียก กลองกิ่ง กลองเส็งก็ว่า. -
กิ่ง
แปลว่า : กำไลขา เรียก ก้องขากิ่ง กำไลข้อมือเรียก ก้องแขนกิ่ง. -
กิ่งดิ่ง
แปลว่า : ชันสูง ตลิ่งที่สูงและชัน เรียก ชันกิ่งดิ่ง อย่างว่า ลิงตกส้างหางชันกิ่งดิ่ง คันขอบ่ซ้วนลิงนั้นส่วนตาย (บ.) . -
กิด
แปลว่า : ด้วน หมาหางด้วน เรียก หมาหางกิด คนมือด้วนเรียก คนมือกิด คนขาด้วนเรียก คนขากิด อย่างว่า เลือดอาบย้อยแขนขาดขากิด (สังข์). -
กิน
แปลว่า : กิน หมายถึง ทั้งกิน และใช้สอยเรียกกิน กินไม่รู้จักประมาณเรียก กินบ่ช่าง อย่างว่า กินบ่ช่างกินเป็นหนี้ สี้บ่ช่างสี้โค็ยคด ตดบ่ช่างตดขี้ออกนำ กินมาก เรียก กินหลาย อย่างว่ากินหลายท้องแตกแบกหลายหลังหัก.