ภาษาอีสานหมวด "ก" 1301 - 1310 จาก 1872
-
กุ้ม
แปลว่า : ถึง, เผื่อ สุขทุกข์เป็นของเฉพาะตัวใครทำใครได้ จะทำเพื่อกันไม่ได้ อย่างว่า สุขกะสุขเพิ่นพุ้น บ่มากุ้มฮอกเฮา (ภาษิต). -
กุ้ม
แปลว่า : ปิด, บัง เมฆหมอกที่ตั้งขึ้นบนท้องงฟ้า ก็ปิดบังท้องฟ้าให้มืดมัว อย่างว่า มีแต่เหมือยหมอกกุ้มกวมกั้งมืดมัว (กา). -
กุมภัณฑ์
แปลว่า : ชื่อยักษ์ตนหนึ่งซึ่งได้รับอาญาสิทธิ์จากท้าวเวสสุวัณ ให้เป็นนายผีในมนุษย์โลก อย่างว่า มารือกุมภัณฑ์ผู้ลือเกียรติ์กงโลก เชื้อส่ำหน้านางท้าวค่อยคงแด่รือ (สังข์). -
กุมภีล์
แปลว่า : จระเข้ จระเข้เรียก กุมภีล์ แข้ ก็ว่า อย่างว่า สอนให้กุมภีล์แข้ลอยหนองมันบ่ค่อง สอนให้นาคเหล้นน้ำแนวนั้นแฮ่งบ่คือ (ผญา). -
กุมราชราเซ็ง
แปลว่า : ลูกพระเจ้าแผ่นดินเรียก กุมารราชราเซ็ง อย่างว่า ว่าจักมีชาติเชื้อกุมารราชราเซ็ง นำเอามาด่วนเดินดอมได้ (กา). -
กุมารี
แปลว่า : เด็กหญิง (ป.ส.) อย่างว่า กุมารีน้อยนางงามแมนมิ่ง เป็นหน่อเจ้าบุญกว้างโลกคน (กา). -
กุย
แปลว่า : เหม็นสาบ, กลิ่นไอของคนทำให้มีกลิ่นเหม็นกุย เหม็นคาวก็ว่า อย่างว่า มันก็กลั้วกลิ่นแก้วกุยสาบคาวคน น้องเอย ยังมีใผมากลายท่องเทียวทางนี้ นั่นบ่ ฮู้ว่าพวศาเชื้อแนวนามดั้นฮอด ซะซ่อนหน้าถนอมไว้ที่ใด นั้นแด (สังข์). -
กุ้ย
แปลว่า : ต่างหู ต่างหูหรือกะจอนหูขนาดใหญ่ห้อยลงมายาว เรียก กุ้ย อย่างว่า ดูงามล้นประโคนคำดาวเฮื่อ หูใส่กุ้ยทวยเข้มลากดิน (ฮุ้ง). -
กุ่ยตุ่ย
แปลว่า : สีอย่างหนึ่ง เช่นสีเทาอ่อนเรียก สีกุ่ยตุ่ย. -
กุ่ยตุ่ย
แปลว่า : อาการวิ่งอย่างหนึ่ง เช่น การวิ่งของหมู เรียก แล่นกุ่ยตุ่ย.