ภาษาอีสานหมวด "ก" 721 - 730 จาก 1872
-
ก้อง
แปลว่า : กำไลต้นแขน กำไลต้นแขน เรียก ก้องแขน กำไลขา เรียก ก้องขา. -
ก้อง
แปลว่า : สนั่น, ดังสะเทือน ดังสะเทือน ดังสะเทือนเรียก ก้อง อย่างว่า คำใดเป็นรหัสแท้แถลงนางในอาสน์ แฮงย่อมฮอดห้องหูท้าวต่างแดน พระเอยฯหื่นหื่นก้องเสเนศนางขุน ตีทวงทบท่าวแดดอมน้อยฝูงเคยใช้ชุมแหนหัตถบาส เขาก็ป๋าเครื่องแก้วนางน้อยพ่ายพัง (สังข์). -
กองก้น
แปลว่า : ก้มหัวลงทำก้นให้สูงเรียก กองก้น กองก้นกองกอย ก็ว่า. -
ก่องก่อย
แปลว่า : ชื่อผีป่าชนิดหนึ่ง ร้องเสียงดังก่องก่อย เรียก ผีก่องก่อย ผีก้องก่อย ก็ว่า. -
ก่องเก๊าะ
แปลว่า : เด็กยืนก้มศรีษะเอามือจับเข่าเรียก ยืนก่องเก๊าะ ถ้าผู้ใหญ่เรียก ยืนโก่งโก๊ะ. -
ก่องแก่ง
แปลว่า : เดินย่องไปมาอย่างว่องไวเรียก ย่างก่องแก่ง อย่างว่า บอกไปไฮ่ว่าเจ็บขาบอกไปนาว่าเจ็บท้อง บอกเข้าห้องก่องแก่งปานลิง (ภาษิต). -
กองฟอน
แปลว่า : เชิงตะกอน, ที่เผาศพ ที่เผาศพเรียก กองฟอน เชิงสะกอน ก็ว่า. -
ก่อจ่อ
แปลว่า : อาการที่เด็กนั่งห่อตัว เรียก นั่งก่อจ่อ ถ้าผู้ใหญ่นั่งเรียก โก่โจ่. -
ก่อซ่อ
แปลว่า : อาการที่เด็กนั่งซอมซ่อ เรียก นั่งก่อซ่อ ถ้าผู้ใหญ่เรียก นั่งโก่โซ่. -
กอด
แปลว่า : โอบไว้ในวงแขน เช่น ชายหญิงที่รักกันโอบกอดกัน อย่างว่า นางก็คืนคุงผัวกอดกุมหิวไห้ (สังข์).