ภาษาอีสานหมวด "ก" 831 - 840 จาก 1872
-
กะแดดกะแด
แปลว่า : บ้านเมืองที่ไม่อุดมสมบูรณ์ด้วยข้าวปลาอาหาร เต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ใครไข้ต้องหาโลงไว้ เรียก บ้านกะแดดกะแด อย่างว่า บ้านกะแดดกะแด ป่าแกแกมป่าไค้ ใผไข้ตั้งแต่ตาย (บ.). -
กะแดดเด้า
แปลว่า : นกกะเด้าดิน ชื่อนกชนิดหนึ่งเวลาเดินมันกลัวดินถล่ม มันขย่มหรือหย้มดินก่อน ถ้าเห็นว่าดินไม่ถล่มมันจึงเดินต่อไป นกนี้เรียก นกกะแดดเด้า นกกะแดบเด้า ก็ว่า อย่างว่า นกกะแดดเด้าหากินไกลเขต เขตเพิ่นบ่เข้าเทียวเต้าแต่เขตโต (ภาษิต). -
กะโดก
แปลว่า : ชื่อผักชนิดหนึ่ง เป็นพรรณไม้เล็ก ผักใช้กินเป็นอาหารได้ เรียก ผักกะโดก. -
กะโดก
แปลว่า : นกโพระดก ชื่อนกชนิดหนึ่งเรียก นกกะโดก นกโกนโดก นกโพนโดก นกก้นโดก ก็ว่า อย่างว่า นัชชุหาคือว่านกกะโดกฮ้องเดินดง โกกิลานกกาเวาวงแวดเหล่า สังคานกใส่เล่าเหตุการณ์ส่งข่าวสารทุกสิ่ง ฮ้องแล้วจิ่งบินไป (เวส) -
กะได
แปลว่า : บันใด บันใดสำหรับขึ้นลงเรียก กะได ขั้นได ก็ว่า อย่างว่า หากะไดก่ายไว้ให้หลานหล้าท่องเทียวนั้นแล้ว (ย่า). -
กะได
แปลว่า : เชือกที่ฝั้นหรือเฝือด้วยป่านหรือปอ ยาวประมาณ 4-5 วา ผูกไว้ที่จอมแหสำหรับดึงเวลาทอดแหลงในน้ำ หรือใช้ดึงตากแหที่เปียกให้แห้ง เรียก กะไดแห ขั้นไดแห ก็ว่า. -
กะได
แปลว่า : ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง มีเถาคดไปคดมา ดอกเป็นช่อเล็ก สีขาว เรียก เครือกะไดลิง. -
กะต้อ
แปลว่า : ตะกร้อ ไม้ไผ่หรือหวายที่เหลาเป็นเส้น สานเป็นรูปกลมๆ คล้ายฟุตบอล ใช้สำหรับเล่นเหมือนเล่นฟุตบอล เรียก หมากกะต้อ. -
กะต่อง
แปลว่า : สวิง สวิงที่สานด้วยป่านหรือปอ สำหรับตักหรือส้อนเอาปลา เรียก กะต่อง. -
กะต่อง
แปลว่า : ภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่สำหรับตักเข้าปุ้น เรียก กะต่องเข้าปุ้น.