ภาษาอีสานหมวด "ก" 821 - 830 จาก 1872
-
กะเด่ว
แปลว่า : อาการเดินของคนเจ็บขา เรียก ย่างกะเด่ว กะเด่ว ถ้าเด็กเรียก กะแด่ว กะแด่ว. -
กะเดา
แปลว่า : สะเดา ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง มีรสขม กินก่อนเป็นไข้ป้องกันไข้ได้ กินเมื่อเป็นไข้แล้วรักษาไข้ให้หายได้ อย่างว่า อย่าได้ติเตียนเว้าผักกะเดาขมขื่น บาดห่ากินกับลาบก้อยซิหลงย้องว่าดี อย่าฟ้าวไลเสียถิ้มผักกะเดาทวนเก่า บาดห่าได้ลาบก้อยยังซิโอ้อ่าวเถิง (ภาษิต) -
กะเดา
แปลว่า : สะเดาดิน เกิดปูไปตามดิน เรียก กะเดาดิน ใช้เป็นอาหารและแก้ไข้ได้ -
กะเดิด
แปลว่า : ชื่อปลามีเกล็ดชนิดหนึ่ง ตัวแบนลำตัวสองข้างมีจุดดำ เรียก ปลากะเดิด. -
กะเดียง
แปลว่า : ชื่อผักชนิดหนึ่ง เกิดตามท้องทุ่งในฤดูฝน เรียก ผักกะเดียง. -
กะเดียน
แปลว่า : ชื่อผักชนิดหนึ่ง เกิดตามทุ่งนา ใช้กินเป็นอาหารได้ เรียก ผักกะเดียน. -
กะเดียน
แปลว่า : ไส้เดือน เรียก กะเดียน ขี้กะเดียน ก็ว่า. -
กะเดียน
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่ง หากินตามท้องทุ่ง อาหารที่มันชอบคือไส้เดือน เรียก นกกะเดียน นกขี้กะเดียน นกไก่เดียน ก็ว่า. -
กะเดียม
แปลว่า : รู้สึกจักจี้ อาการที่ทำให้ขนลุกในเวลาถูกจักจี้ อาการที่ทำให้เกิดความละอายใจ อาการที่ทำให้อยากหัวเราะ เรียก หนักกะเดียม หนักขี้กะเดียม ก็ว่า. -
กะเดียวว่า
แปลว่า : ชะรอย ผิว่า ถ้าว่า เช่นรู้เรื่องอะไรแล้วไม่บอก เกรงว่าผู้นั้นจะตายเรียก กะเดียวว่า เยียวว่า ก็ว่า.