ภาษาอีสานหมวด "ข" 431 - 440 จาก 970

  • ขี้โผ้
    แปลว่า : พุงโร คนที่มีแขนขาเล็ก แต่พุงโต เรียกคนขี้โผ้ อีกอย่างหนึ่งคนที่กินข้าวน้อยแต่กินกับมาก เรึยก คนกินโผ้ ขี้โผ้ ก็ว่า.
  • ขี้โพ่
    แปลว่า : หนทางที่เป็นโคลน มีน้ำขังเป็นแอ่ง วัวควายขี้เยี่ยวใส่ทำให้น้ำเน่าเสีย ที่เช่นนี้เรียก ขี้โพ่ ขี้ตมโพ่ ก็ว่า.
  • ขี้โพ่น
    แปลว่า : อาหารที่กระเพาะของสัตว์ เรียก ขี้โพ่น.
  • ขี้มอด
    แปลว่า : เศษไม้ที่มอดเจาะ เรียก ขี้มอด อย่างว่า ถี่กัดจัดขี้ช้างกะลอด ห่างก่างจ่างขี้มอดกะคา (ภาษิต).
  • ขี้ม้อน
    แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ผลมีรสเปรี้ยว เรียก ต้นส้มขี้ม้อน.
  • ขี้มะเฮ็ง
    แปลว่า : มะเร็ง มะเร็งคือโรคขี้มะเฮ็ง ขี้มะเฮ็งอาจแยกได้เป็น 2 ชนิด ชนิดที่เป็นแอ่งเหมือนเป็นแอ่งน้ำขนาดตื้น มีน้ำหนองไหล และขนิดที่เป็นเนื้อเน่า.
  • ขี้ม้า
    แปลว่า : ชื่อขนมชนิดหนึ่ง มีลักษณะเหมือนขี้ม้า เรียก เข้าหนมขี้ม้า.
  • ขี้แมงวัน
    แปลว่า : ขี้แมลงวัน จุดหรือเม็ดเล็กๆ สีดำหรือแดงที่เกิดขึ้นตามผิวหนัง เรียก ขี้แมงวัน ไฝ ก็ว่า.
  • ขี้แมงหยอด
    แปลว่า : รังหมาร่า.
  • ขี้โม้
    แปลว่า : คุดทะลาด คุดทะลาด เรียก ขี้โม้ มี 2 ชนิด คือ ชนิดแห้งและชนิดเปื่อย.
❮❮4243444546❯❯