ภาษาอีสานหมวด "จ" 231 - 240 จาก 719
-
จำ
แปลว่า : ชิด ถึง เช่น มีดหักถึงกั่นเรียก มีดหักจำกั่น. -
จำ
แปลว่า : กำหนดไว้ในใจ การกำหนดไว้ในใจเรียก จำ จื่อ ก็ว่า อย่างว่า เฮาสั่งถ้อยแมนแจ้งจื่อคดี แด่เนอ (กา) หาญพายพร้อมยอมือทูลพี่ เจ้าสั่งแล้วตูข้าค่อยจำ (ฮุ่ง). -
จ้ำ
แปลว่า : จุ่ม จิ้ม จิ้มป่นเรียก จ้ำป่น จิ้มแจ่วเรียก จ้ำแจ่ว อย่างว่า ของบ่เป็นตาจ้ำอย่าได้จุ่มลงตัก ของบ่เป็นตากัดอย่ากินชิพวนท้อง ของบ่เป็นตาส้มอย่างมกินชิส้มปาก มันชิยากคอบท้องเทียวขี้ยั่งคืน (ย่า). -
จ้ำ
แปลว่า : เสียบ แทง อย่างว่า เพราะเมื่อศรเสียบจ้ำทวงท้าวท่าวตาย (ผาแดง). -
จ้ำ
แปลว่า : เซ่น บูชา อย่างว่า ปุนกล่าวด้ำเฮวฮีบฮับขวัญ ยาพลอยพลัดพรากเฮือนฮามท้าว เฮาเนอ แนนพันง้อมงามเปียวขานพี่ ควรที่ป้าท่านเจ้าติ่วสร้อยมาจ้ำแจกพลี (ฮุ่ง). -
จำจน
แปลว่า : ใกล้ชิด การเข้าไปใกล้ชิดเรียก จำจน อย่างว่า บาก็ผายผันเข้าจำจนมณีกาบ (กา). -
จ่ำจ่ำ
แปลว่า : ซ้ำๆ ซากๆ การพูดซ้ำๆ ซากๆ เรียก เว้าจ่ำจ่ำ อย่างว่า เว้าจ่ำจ่ำหัวใจบ่นำ (ภาษิต). -
จำนำพรรษา
แปลว่า : ผ้าที่ถวายแก่พระสงฆ์ที่อยู่จำพรรษาในวัดนั้นๆ เรียก ผ้าจำนำพรรษา. -
จำปา
แปลว่า : ชื่อเมืองในวรรณคดีอีสานเรื่องสังข์ศิลป์ชัย เรียก เมืองจำปา อย่างว่า เทื่อนี้บุญแจ่มเจ้าล้นแผ่นสากล บาไทธรงจำปาโผดดีเดิมเถ้า ภูธรท้าวฮมเถิงถามข่าวเขือค่อยหอม ไพร่พร้อมเถิงนี้สำฮาญ แด่รือ (สังข์). -
จำปา
แปลว่า : ลั่นทม ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ดอกสีขาว หรือแดง อย่างว่า จำปาเหลืองแบ่งบานเขียวแหล้ (กา).