ภาษาอีสานหมวด "ซ" 301 - 310 จาก 497
-
แซวแซว
แปลว่า : เสียงร้องไห้ อย่างว่า เทื่อนี้ฟ้าหล่มขว้ำดินขาดแสนปวง แลนอ ดูดั่งจักรวาลหลวงหล่มเพเสียท้าว แซวแซวให้ในดงเต็มป่า สองแจ่มเจ้าพรมน้ำอย่าดน (ฮุ่ง). -
แซวแซว
แปลว่า : เสียงเด็กร้องไห้ อย่างว่า พอเมื่อราตรีข้อนแซวแซวสะดุ้งตื่น เอิ้นพ่อไห้หิวฮ้องแหบดาย (สังข์). -
แซวแซว
แปลว่า : เสียงนกถัวร้อง เสียงนกร้อง. -
แซวแซว
แปลว่า : เสียงทักท้วง เสียงพูดจาเอ้ดอึง เสียงบ่าวสาวหัวเราะ เสียงสั่งลา อย่างว่า แซวแซวเอิ้น ออระชอนเสียงสั่ง น้ำเนตรย้อยฮำหน้าถั่งแถว (สังข์). -
แซะ
แปลว่า : ไม้ลิ่ม ไม้ลิ่มบนเอก ช่วยไม่ให้เชือกแอกหลุด เรียก ไม้ลูกแวะ ลูกสลัก ก็ว่า. -
แซะ
แปลว่า : สับ ถาก เสียมสับดินเรียก เสียมแซะดิน ขวานถากไม้เรียก ขวานแวะไม้. -
แซะแงะ
แปลว่า : ผักสระแหน่ ผักสระแหน่เรียก ผักแซะแงะ วะแงะ ก็ว่า. -
โซ
แปลว่า : อดอยาก ป่วยเจ็บ คนอดอยากหรือคนป่วยเจ็บเรียก คนโซ อย่างว่า คีงโซซ้ำกีโสกล้วยบ่ม (สังข์). -
โซ
แปลว่า : คำสำหรับไล่ไก่ว่า โซ ซัวสวา ก็ว่า. -
โซ่
แปลว่า : เหล็กที่เกาะกันเป็นห่วงๆ สำหรับล่ามขานักโทษ เรียก โซ่ อย่างว่า เมื่อนั้นกองหาญข้าขุนพลเพชฌฆาต จัดฮีบฮ้อนกระแจโซ่ใส่พวง (สังข์).