ภาษาอีสานหมวด "ซ" 311 - 320 จาก 497
-
โซ่
แปลว่า : ไซที่ดักไว้ในน้ำ เวลาน้ำแห้งแล้วไม่กู้ปล่อยไว้เรียก ไซโซ่ อย่างว่า ไซหลังหล้าบ่หมานปลานำเพิ่น ถืกกะใส่ไว้บ่ถืกกะใส่ไว้ตามแต่กะเยิมปลา (กลอน). -
โซ่
แปลว่า : แช่ จุ่ม เช่น จุดบั้งไฟ ไฟไม่ติดเรียก บั้งไฟโซ่ อย่างว่า ดูดั่งติดโซ่ไว้ คือชิไหม้ก็ใช่การ (ผาแดง). -
โซ้
แปลว่า : เบี้ยว บิด เช่น ขันปากเบี้ยวหรือบิด เรียก ขันปากโซ้. -
โซกโลก
แปลว่า : ตะกร้าหรือกระบุงใบใหญ่ สานให้สูงและชัน เรียก ชันโซกโลก. -
โซเซ
แปลว่า : คนเดินไม่ตรง เช่น คนเมาเหล้าเดินโซเซไปมา. -
โซด
แปลว่า : อีเก้งตัวผู้เรียก ฟานโซด. -
โซด
แปลว่า : เลย ทีเดียว เช่น เลยแล้ว เรียก โซดแล้ว โลด ลวาด ก็ว่า อย่างว่า พะวงพั้วเจ้าผู้หมากพร้าวเหิ่ม ฝนตกลินเซิมเซิม มันโซดหย่อนแต่แซงอยู่โอ้นโต้น (กลอน). -
โซน
แปลว่า : ผ้าผูกเชิงติดกัน สำหรับใส่สิ่งของสะพายไว้ข้างหลัง เรียก โซน พวกข้านิยมใช้จนพูดกันติดปากว่า ข้าพายโซน พวกข้านิยมใช้โซน พวกลาวนิยมใช้ถุง. -
โซ่น
แปลว่า : เด็กเป็นซางมีอาการผอมเหลืองพุงโร เรียก ท้องโซ่น อย่างว่า นกอี่แก้วเอี้ยงโซ่นสังกา (ขุนทึง). -
โซ่น
แปลว่า : ขุดโค่น เช่น ขุดต้นโค่นเหง้าเรียก โซ่น อย่างว่า โซ่นออกแล้วถมให้ฮาบงาม (เวส).