ภาษาอีสานหมวด "ท" 191 - 200 จาก 449
-
ทินกร
แปลว่า : พระอาทิตย์ ผู้ทำความสว่างอย่างว่า ผ่อเห็นวันใสซ้ายทินกรกั้งฮ่มพุ้นเยอ เสเนศน้อมลาเจ้าเลิกลง (สังข์) ใผห่อนป้านแม่น้ำให้ขาดเขินวัง อันหนึ่งทินกรเฮืองเฮื่อแสงใสแจ้ง ใผปองได้ดูฮุนฮอยยาก ง้อมกล่าวเกลี้ยงกลอนซ้อยชอบธรรม (ฮุ่ง). -
ทิพขิ่น
แปลว่า : สวยงามดุจเทวดาเรียก ทิพขิ่น อย่างว่า โอนอสายใจข้อยนางแพงทิพขิ่นอวนเอย บาดน้องยัวรยาตรย้ายใจอ้ายชิขาดดอม (บ.). -
ที
แปลว่า : น้ำประสาน น้ำยาใช้ประกอบในการบัดกรี เรียก ที จอด ก็ว่า เช่น จอดโอ จอดขัน จอดตุ้มหู จอดสายสร้อย. -
ที
แปลว่า : ครั้ง คราว หน ลำดับ ครั้งหนึ่ง เรียก ทีหนึ่ง คราวหนึ่ง เรียก ทีหนึ่ง หนหนึ่ง เรียก ทีหนึ่ง อย่างว่า เชิญพระมือเป็นเจ้าเล่าสองที (บ.). -
ที่
แปลว่า : สถานที่ ตำแหน่ง แหล่ง แผ่นดิน อย่างว่า เมื่อนั้นกุมภัณฑ์ต้านโลมนางเล้าลูบ ใผจักมาอยู่ยั้งแฝงเฝ้าที่ฮา นี้เด (สังข์). -
ทีทาด
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงน้ำตกจากที่สูง อย่างว่า กระแสน้ำอันไหลมาแต่จอมดอยทีทาดทีทาด (เวส). -
ทีโทด
แปลว่า : เสียงกรน เช่น เสียงกรนของยักษ์กุมภัณฑ์ อย่างว่า ฟังยินเสียงกรนก้องพระมณเทียรทีโทด คือคู่กุญชราชฮ้องเสียงก้องคั่งบน แท้แล้ว (สังข์). -
ทีป
แปลว่า : เขต แดน ทวีป เขตแดนที่กว้างใหญ่ไพศาลโบราณแยกไว้ ๔ ทีป คือ ชุมพูทีป อุดรกุรุทีป บุพพะวิเทหะทีป อมรโคยานีทีป อย่างว่า จตุโลกาล้ำไอศวรแสนทีป กับทังครุฑนาคเหน้านางท้าวเทพคุณ (สังข์). -
ทึกทึก
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น ม้ากระทืบโรง ดังทึกทึก ตึ๊กตึ๊ก ก็ว่า. -
ทึง
แปลว่า : ไม้พลวง ไม้พลวง เรียก ต้นทึง เป็นไม้ขนาดใหญ่ ใบใหญ่ ใช้ห่อสิ่งของที่ใหญ่ๆ ได้ เช่น ห่อคน ในวรรณคดีอีสานเรื่อง ขุนทึง.