ภาษาอีสานหมวด "บ" 181 - 190 จาก 557
-
เบน
แปลว่า : เอน เอียง เบี่ยง. -
เบ็น
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้มีหนามชนิดหนึ่งเกิดอยู่ตามที่ลุ่ม ลูกคล้ายเชอรี่ กินได้ เรียก ต้นเบ็น. -
เบเบ
แปลว่า : เสียงร้องเบเบ อย่างว่า เห็นว่าเบเบฮ้องงัวเฮาอย่าฟ้าวว่า ลางเทื่อเป็นชาติเชื้อเสือฮ้ายชิคาบคอ (ย่า). -
เบย
แปลว่า : สร่าง ทุเลา เบาบาง อย่างว่า แม้นชิเนาในปรางค์บ่เบยเบาได้ (สังข์) เสเนศฮู้หมองหม้อมบ่เบย (หน้าผาก). -
เบย
แปลว่า : แจ้ง สว่าง อย่างว่า ล้ำตูดซ้ายดาวดาดเบยบน (กา) ฟังยินฟ้าสนั่นน้าวเบยเบิกบูรพา พุ้นเยอ นับแต่วัณนุรารุณราชลงลาไท้ พระก็หอมพลผ้ายเวหาหลายหลั่น มโนนาฎไท้ทวงฝั้นฝ่ายหลัง (สังข์). -
เบา
แปลว่า : น้ำปัสสาวะ น้ำปัสสาวะเรียกว่า เบา น้ำเบา ก็ว่า ถ่ายปัสสาวะ เรียก ถ่ายเบา. -
เบ่า
แปลว่า : ไม่ คำนี้มักใช้ในหนังสือเก่า อย่างว่า บาเจืองให้หาญพายมากล่าว แม่ชอบให้เมือหน้าเบ่าเถียง ว่าเนอ (ฮุ่ง). -
เบ้า
แปลว่า : รังของตัวด้วงขี้ควายชนิดหนึ่ง ตัวด้วงทำรังด้วยดินปนขี้ควาย รังของด้วงกลมเหมือนลูกฟุตบอลขนาดเล็ก ตัวของด้วงเรียก เบ้า ขณะตัวยังเล็กเรียก เบ้าลูกขี้ เมื่อตัวแก่เรียก เบ้าลูกนาง ใช้กินเป็นอาหารได้. -
เบ้า
แปลว่า : ดินหรือโลหะ ปั้นเป็นรูปกลมคล้ายรังของลูกเบ้า สำหรับใช้หลอมเงินหรือทอง ตีเป็นสร้อย แหวน ตุ้มหู โอ หรือขันชนิดต่างๆ. -
เบาราณ
แปลว่า : โบราณ.